Ο άνθρωπος που έκλεψε εκατομμύρια στα φρουτάκια (video)

Για πολλά χρόνια ζούσε τη μεγάλη ζωή, αφού με τα κέρδη που αποσπούσε κατάφερε να αγοράσει δύο μεγάλα σπίτια, πολυτελή αυτοκίνητα, μέχρι και να ανοίξει το δικό του ενεχυροδανειστήριο. Τότε βέβαια που έκανε τα πρώτα του βήματα στο μαγικό χώρο των καζίνο, δεν υπήρχε το online casino και η Bet365, με αποτέλεσμα να επικεντρωθεί στα επίγεια παιχνίδια. 

Ο Καρμάικλ ανέπτυξε μια πληθώρα εργαλείων, τα οποία του εξασφάλιζαν εγγυημένα κέρδη σε συγκεκριμένους κουλοχέρηδες, ενώ κάθε φορά που η τεχνολογία έκανε ένα βήμα μπροστά, ο Καρμάικλ κατάφερνε να προσαρμόζει τις μεθόδους του ώστε να συνεχίζουν να είναι αποτελεσματικές. 

Δούλευε συνεχώς για να είναι αυτός ένα βήμα μπροστά από τα καζίνο, αγοράζοντας κουλοχέρηδες για να τους μελετήσει και να βρει τις αδυναμίες τους.

Κάποια στιγμή όμως οι εξελίξεις στην ασφάλεια των καζίνο σε συνδυασμό με λίγη υπεροψία από την πλευρά του Καρμάικλ και των συνεργατών του, ήταν αρκετά για να τον σταματήσουν. 

Οι σημερινοι κουλοχέρηδες εχουν μέτρα ασφάλειας που οφείλουν την ύπαρξή τους στη δράση και την εφευρετικότητα του Καρμάικλ. 

Αυτή είναι η ιστορία του Τόμι Γκλεν Καρμάικλ, του ανθρώπου που κατάφερε να κερδίσει εκατομμύρια εκμεταλλευόμενος τις τεχνολογικές αδυναμίες των διάσημων κουλοχέρηδων. 

Η αρχή

Ο Τόμι Γκλεν Καρμάικλ γεννήθηκε το 1950 στην Οκλαχόμα των Ηνωμένων Πολιτειών, σε μια εποχή που η τεχνολογία μόλις είχε αρχίσει να αναπτύσσεται με ιδιαίτερα ταχείς ρυθμούς. Από τα παιδικά του χρόνια είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τα ηλεκτρονικά και τη δεκαετία του 1980 άνοιξε επιχείρηση εμπορίας και επισκευής τηλεοράσεων.

Η επιχείρησή του ήταν επιτυχημένη από την αρχή, καθώς ήταν το πρώτο ολοκληρωμένο κατάστημα τηλεοράσεων στην περιοχή. Σιγά σιγά όμως άρχισε ο ανταγωνισμός και τα έσοδα της επιχείρησης του Καρμάικλ μειώνονταν συνεχώς. 

Έφτασε να δυσκολεύεται να τα φέρει βόλτα και εκείνη την περίοδο δεν τα πήγαινε καλά ούτε στις προσωπικές του σχέσεις, αφού είχε φτάσει ήδη στο τρίτο του διαζύγιο. Σα να μην έφταναν όλα’ αυτά, είχε και την υποχρέωση να πραγματοποιεί κοινωφελή εργασία, η οποία του είχε επιβληθεί ως ποινή στο παρελθόν για κατοχή ναρκωτικών. 

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι στη συγκεκριμένη φάση της ζωής του ήταν αρκετά βαθιά χωμένος στο βούρκο, αλλά η συνάντηση με έναν φίλο του από τα μαθητικά του χρόνια ήταν αυτή που έμελε να του αλλάξει τη ζωή. 

Η επίσκεψη από τον συμμαθητή 

Ο Ray Ming ήταν συμμαθητής του Καρμάικλ και οι δύο φίλοι είχαν αρκετό καιρό να συναντηθούν. Όταν ο Μινγκ ήρθε να δει τον Καρμάικλ γυρνώντας από ένα ταξίδι στο Λας Βέγκας το 1980, του λέει “άνοιξε το πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου μου και αυτό που θα βρεις μέσα, θα σου αλλάξει τη ζωή”. 

Και είχε δίκιο.

Μέσα στον χώρο αποσκευών του αυτοκινήτου ήταν ένας κουλοχέρης-μινιατούρα, που όμως είχε πραγματικό μηχανισμό. Μαζί ήταν και ένα εργαλείο των κλεφτών των κουλοχέρηδων, που ονομάζεται “Top-Bottom Joint”, δηλαδή “Σύνδεσμος Πάνω-και-Κάτω”.

Ο Καρμάικλ είχε αποκτήσει αρκετές γνώσεις πάνω σε μηχανισμούς και ηλεκτρονικά κυκλώματα από τη δουλειά του ως επισκευαστής τηλεοράσεων και τα χέρια του “έπιαναν”. 

Έτσι πήρε τον κουλοχέρη και τον έκανε βίδες για να καταλάβει πως λειτουργεί και πώς θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτό το εργαλείο. 

Μετά από αμέτρητες ώρες δοκιμών ο Καρμάικλ ένιωθε έτοιμος να δοκιμάσει την τεχνική του στον πραγματικό κόσμο. 

Πώς δούλευε το Top-Bottom Joint

Στους παλαιότερους κουλοχέρηδες, οι τροχοί με τα φρουτάκια και τα σύμβολα που έβλεπε ο παίκτης να γυρνάνε σε κάθε παιχνίδι ήταν συνδεδεμένοι με εσωτερικούς μεταλλικούς δίσκους οι οποίοι είχαν κάθετες σχισμές σε συγκεκριμένες θέσεις. Αυτές οι σχισμές είναι και η πηγή του όρου Slots, ο οποίος χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα για να περιγράψει τους κουλοχέρηδες. 

Όταν έβγαινε κάποιος νικηφόρος συνδυασμός, κάποιοι μοχλοί που ακουμπούσαν σε αυτούς τους μεταλλικούς δίσκους ευθυγραμμιζόντουσαν και εισέρχονταν σε αυτές τις σχισμές, ανοίγοντας με μηχανικό τρόπο τη θυρίδα για να πέσουν τα νομίσματα που είχε κερδίσει ο παίκτης

Στους νέους κουλοχέρηδες της εποχής του Καρμάικλ, οι εσωτερικοί μοχλοί που έμπαιναν στις σχισμές δεν λειτουργούσαν με μηχανικό τρόπο, αλλά με ηλεκτρονικό. Για να ενεργοποιηθεί κάποια νίκη για τον παίκτη, έπρεπε αυτοί οι εσωτερικοί μοχλοί να “κλείσουν” ένα ηλεκτρονικό κύκλωμα με το άλλο άκρο τους, κάνοντας επαφή με συγκεκριμένα σημεία πάνω σε μια ηλεκτρονική πλακέτα. 

Το εργαλείο top-bottom joint ήταν σε δύο μέρη. Το ένα έμπαινε από μια σχισμή του κουλοχέρη κάτω αριστερά και έφτανε να ακουμπήσει σε συγκεκριμένα σημεία πάνω στην ηλεκτρονική πλακέτα. 

Το άλλο μέρος έμπαινε από την θυρίδα υποδοχής των κερμάτων και ακουμπώντας στο σωστό σημείο ταυτόχρονα με το κάτω σύρμα έκλεινε το κύκλωμα, δίνοντας έτσι την εντολή να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός απονομής κερδών. 

Όταν ο Καρμάικλ χρησιμοποιούσε αυτό το εργαλείο, τα καζίνο ακόμα δεν είχαν κάμερες παρακολούθησης των παικτών, όπως κάνουν σήμερα. Αυτή η πρακτική ξεκίνησε για τα καζίνο προς το τέλος της δεκαετίας του 1980. 

Η πρώτη επίσκεψη στο Λας Βέγκας 

Την πρώτη φορά που δοκίμασε τη μέθοδό του ο Καρμάικλ, το έκανε στους κουλοχέρηδες με το μικρότερο δυνατό ποντάρισμα του ενός σεντ, καταφέρνοντας να κερδίσει 35 δολάρια μέσα σε λίγα λεπτά. Ενθουσιάστηκε και φυσικά δε σταμάτησε εκεί και μέσα στο επόμενο Σαββατοκύριακο κατάφερε να αποσπάσει 10.000 δολάρια από διάφορα καζίνο της περιοχής. 

Οι κουλοχέρηδες στους οποίους έπαιζε ο Καρμάικλ κρατούσαν μέσα τους περίπου 75 δολάρια ο καθένας για να έχουν να μοιράζουν κέρδη στους παίκτες. Σε μια καλή μέρα, με πολλές ώρες δουλειάς, μπορεί να έβγαζε μέχρι και 3.000 δολάρια! 

Την ίδια στιγμή, το κατάστημα τηλεοράσεων που είχε στην Οκλαχόμα δεν έβγαζε χρήματα, οπότε το έκλεισε και αφιερώθηκε στην απάτη στα φρουτάκια.

Η πρώτη σύλληψη 

Το δύσκολο κομμάτι της δουλειάς για τον Καρμάικλ δεν ηταν να κερδίσει το μηχάνημα, αλλά να διαφύγει της προσοχής των ανθρώπων του καζίνο. Πως θα κανει τα κολπα του χωρις να τον δουν, χωρις να τον παρατηρησουν στα ταμεια οταν θα πληρώνεται τα κέρδη του.

Το κατάφερε για 5 χρονια. Κάποια στιγμή όμως οι αρχές συνέλαβαν κάποιους “χρήστες” της μεθόδου top-bottom joint και οι κατασκευαστές ενημερώθηκαν. Έτσι έβαλαν στους κουλοχέρηδες ένα σύστημα άμυνας, το οποίο μπορούσε να ανιχνεύσει τη χρήση αυτού του εργαλείου και αμέσως έσβηνε το μηχανημα.

Σιγά σιγά όλα τα καζίνο αναβάθμισαν τα παιχνίδια τους με το νέο σύστημα, έτσι ο Καρμάικλ αναγκάστηκε να ψάχνει να βρει μικρά καζίνο με τα παλιά φρουτάκια. 

Τα καζίνο όμως ήταν πλέον πιο… “ψιλιασμένα” και παρατηρούσαν περισσότερο τους παίκτες. Σε κάποιο καζίνο τον είδαν να φέρεται περίεργα και τον συνελαβαν με τα εργαλεια πανω του. Πήγε στο δικαστήριο όπου του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 5 ετών. 

Η γνωριμία με τον Μάικλ Μπαλσάμο στη φυλακή 

Στη φυλακή γνωρισε τον Μάικλ Μπαλσάμο, έναν “συνάδελφο” που και αυτός κέρδιζε χρήματα πειράζοντας κουλοχέρηδες. Αφού έκαναν αρκετή παρέα στη φυλακή συμφώνησαν ότι όταν βγουν έξω θα συνεργαστούν.

Ο Καρμάικλ βγήκε από τη φυλακή το 1987 με περιοριστικούς όρους που τον υποχρέωναν να μείνει στο σπίτι του στην Οκλαχόμα και να δίνει παρουσία κάθε μήνα στον υπεύθυνο της αναστολής του. 

Για να καταφέρει να δείξει ότι συμμορφώθηκε με τους όρους της αναστολής του, ενώ ο ίδιος διέμενε ουσιαστικά στο Λας Βέγκας, συνεργάστηκε με έναν τοπικό εργολάβο στην Οκλαχόμα, ώστε να του κόβει μισθό εικονικά, σα να δουλεύει εκεί. 

Όποτε έπρεπε να παρουσιαστεί στον υπεύθυνο αναστολής, ο Καρμάικλ έπαιρνε το αεροπλάνο από το Βέγκας και γυρνούσε για να μη φανεί ότι έχει παραβιάσει τους όρους της αναστολής.

Τα εργαλεία του όμως δεν δουλεύουν πλέον και χρειάζεται να φτιάξει καινούργια για να κερδίζει τα φρουτάκια νέας τεχνολογίας. Άρχισε να επισκέπτεται  τους κατασκευαστές, όπου παρουσιαζόταν σαν υποψήφιος αγοραστής και ζητούσε να δει τα μηχανήματα από μέσα. 

Τελικά κατάλαβε ότι χρειάζεται να αγοράσει ένα για να μπορέσει να το λύσει και να καταλάβει πως δουλεύει. Η αγορά των κουλοχέρηδων δεν επιτρέπεται σήμερα από οποιονδήποτε, αλλά τότε ήταν κάτι απολύτως νόμιμο.

Το εργαλείο “The Slider” 

Όταν βγήκε και ο Μπαλσάμο ξεκίνησαν μαζί να βρουν καζίνο με τα παλιά φρουτάκια για να μπορέσουν να τα κλέψουν με τα εργαλεία που είχαν, ώστε να μαζέψουν τα χρήματα που χρειαζόντουσαν για την αγορά ενός νέου κουλοχέρη, δηλαδή 1000 δολάρια τότε. Το κατάφεραν και ο Καρμάικλ βρήκε και πάλι το αδύναμο σημείο του. Ήταν ο μετρητής των νομισμάτων που δίνονται ως κέρδος στον παίκτη. 

Ο Καρμάικλ έπρεπε να φτιάξει ένα καινούργιο εργαλείο, που να μπορεί να φτάσει σε αυτόν τον μετρητή και να τον βραχυκυκλώσει. 

Ονόμασε το νέο του εργαλείο “The Slider”, κάτι σαν “το εργαλείο που γλιστράει”, ωστόσο στον χώρο των κλεφτών των κουλοχέρηδων έγινε γνωστό ως “The Monkey Paw”, δηλαδή “Η πατούσα της Μαϊμούς” 

Ήταν ένα μακρόστενο κομμάτι από λεπτό, εύκαμπτο μέταλλο, στην μία άκρη του οποίου είχε δεμένη μία χορδή από πιάνο. Περνούσε αυτό το κομμάτι από την πλευρά που είχε τη χορδή μέσα στο μηχάνημα από μια σχισμή που χρησίμευε σαν αεραγωγός ψύξης για τον κουλοχέρη.

Έχοντας προβάρει τις κινήσεις του πολλές φορές, ήξερε ακριβώς πως έπρεπε να βάλει το εργαλείο του στη σχισμή, ώστε τραβώντας τη χορδή από έξω να λυγίσει η λωρίδα του μετάλλου στην πλευρά που έχει μπει μέσα στον κουλοχέρη και να βρει τον μετρητή των κερδών. 

Έτσι μπορούσε να κάνει τον κουλοχέρη να μοιράζει πολύ περισσότερα κέρδη από όσα κατέγραφε ότι έδινε.

Με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να κερδίζει περίπου 1.000 δολαρια την ώρα!

Για τα επόμενα σχεδόν τρία χρόνια συνεχίζει μαζεύοντας πολλά χρήματα. Τότε όμως τα καζίνο αρχίζουν να βάζουν κάμερες και συστήματα παρακολούθησης των παικτών. 

Το 1990 κάποιοι υπεύθυνοι για την ασφάλεια σε ένα καζίνο είδαν μέσα από τις κάμερες τον Καρμάικλ να φέρεται περίεργα ενώ έπαιζε και κάλεσαν την τοπική επιτροπή παιγνίων. Από εκεί έφτασαν ειδικοί πράκτορες (..ναι, πράκτορες, “agents”, οι οποίοι λειτουργούν σχεδόν σαν αστυνομικοί εκεί). Αυτοί  άρχισαν να παρακολουθούν τον Καρμάικλ όλο το 24ωρο. Στήθηκαν έξω από το σπίτι του, αλλά ο Καρμάικλ τους κατάλαβε και κατάφερε να εξαφανιστεί. 

Από εκεί και πέρα νοίκιαζε σπίτι με ψεύτικο όνομα και προσπαθούσε όσο γινόταν να περνάει απαρατήρητος. 

Το “Light Wand”

Λίγους μήνες αργότερα τα καζίνο έβαλαν ένα νέο μέτρο ασφάλειας στους κουλοχέρηδες, το οποίο έκανε το Slider του Καρμάικλ εντελώς άχρηστο. Οι μηχανικοί διακόπτες που ενεργοποιούσαν τον μετρητή και ήταν το αδύναμο σημείο τους ως τώρα, αντικαταστάθηκαν από αισθητήρα με φωτοκύτταρο. Κάθε κέρμα που περνούσε, διέκοπτε στιγμιαία το φωτοκύτταρο και έτσι ο μετρητής δεν μπορούσε να πειραχτεί με το παλιό εργαλείο. 

Τα καζίνο βρίσκονται ξανά ένα βήμα μπροστά, αλλά ο Καρμάικλ δεν τα παράτησε. 

Έφτιαξε ένα ακόμα εργαλείο, το οποίο ονόμασε “The Light Wand”, δηλαδή “Το μαγικό ραβδί με το φωτάκι”.

Είχε στην άκρη ένα φωτάκι, που έμπαινε μπροστά στον μετρητή και τον έκανε να μην αναγνωρίζει και να μην καταγράφει τα κέρματα που περνούσαν για να δοθούν στον παίκτη που κέρδισε. 

Ο Καρμάικλ ήταν και πάλι έτοιμος να συνεχίσει την “επιχείρησή” του. 

Κάπου εκεί όμως κατάλαβε ότι μπορεί να βγάλει χρήματα και με έναν ακόμα τρόπο. Πουλώντας το Light Wand σε άλλους που έψαχναν έναν εύκολο τρόπο να βγάλουν χρήματα. 

Κάθε Light Wand του κόστιζε για να το φτιάξει κάπου 1 με 2 δολάρια και τα πουλούσε για 12.000 δολάρια το ένα… μιλάμε δηλαδή για εκπληκτικό περιθώριο κέρδους!

Οι δουλειές πήγαιναν καλύτερα από ποτέ και ζούσε ήδη τη μεγάλη ζωή. Άρχισε να κάνει παρέα με άτομα του υπόκοσμου, ενώ ξεκίνησε και σχέση με μια… χορεύτρια, “exotic dancer” όπως την περιγράφουν πολλές πηγές.

Τα καζίνο προσθέτουν νέα μέτρα

Τα Light Wands του Καρμάικλ έχουν αρχίσει να είναι στα χέρια πολλών μικρο-απατεώνων, οι οποίοι δεν ήταν πάντα περίτεχνοι στις κινήσεις τους με αποτέλεσμα κάποια εργαλεία να κολλήσουν μέσα στο μηχάνημα που προσπαθούσαν να πειράξουν. Έτσι έφτασαν και στα χέρια της ασφάλειας των καζίνο, τα οποία ενημέρωσαν τους κατασκευαστές των μηχανημάτων για να φροντίσουν και αυτό το κενό ασφαλείας. 

Η λύση που εφαρμόστηκε από τους κατασκευαστές ήταν απλή, αλλά εξίσου απλή ήταν και η απάντηση σε αυτήν από τον Καρμάικλ. 

Οι κατασκευαστές χρησιμοποίησαν χρονοκαθυστέρηση στον διακόπτη, ώστε όταν το φως που λάμβανε ο αισθητήρας ήταν συνεχόμενο, όπως αυτό του Light Wand, τότε θα σταματούσε να πληρώνει.

Ο Καρμάικλ δεν δυσκολεύτηκε να κερδίσει και αυτό το μέτρο, προσθέτοντας απλά έναν διακόπτη στο Light Wand για να ξεγελάει την χρονοκαθυστέρηση και συνέχισε να… σηκώνει χρήματα σα να πηγαίνει σε ΑΤΜ.

“Ήταν για εμάς σαν ένα τεράστιο ΑΤΜ. Όποτε θέλαμε να πάμε διακοπές, πηγαίναμε και σηκώναμε λεφτά.”, είπε αργότερα ο Τόμι Καρμάικλ για εκείνη την εποχή. 

Το 1996, ενώ βρισκόταν σε... “ώρα εργασίας” σε κάποιο καζίνο, τον παρατήρησαν ξανά να φέρεται περίεργα ενώ έπαιζε και τον πλησίασε η ασφάλεια. 

Ο Καρμάικλ τους είδε από μακριά και με μια κίνηση εκτόξευσε το εργαλείο στην άλλη άκρη της αίθουσας. Οι υπεύθυνοι το βρήκαν, αλλά πλέον δεν μπορούσαν να αποδείξουν ότι ήταν δικό του. Οι κάμερες δεν είχαν πιάσει το σκηνικό και αναγκάστηκαν τελικά να τον αφήσουν ελεύθερο, καθώς είχε λήξει και η περίοδος της αναστολής του από την προηγούμενη ποινή.

Αλλά πλέον ήταν για τα καλά στα ραντάρ των αρχών και των ανθρώπων της ασφάλειας των καζίνο.

Ο Μπαλσάμο που δούλευε μόνος του εκείνη την περίοδο ξαναμπήκε στη ζωη του Καρμάικλ το 1999. Τα είχε πάει καλά με τις συσκευές του Καρμάικλ στο παρελθόν και ήθελε να συνεχίσει να βγάζει χρήματα μέσα από τις εφευρέσεις του πρώην συγκρατούμενού του. 

Ο Μπαλσάμο πήρε το Light Wand και άρχισε να ταξιδεύει σε καζίνο σε όλη τη χώρα. 3 μήνες μετά τον συλλαμβάνουν και η υπόθεση φτάνει πλέον στο FBI. Εκεί ξεκινάει μια έρευνα σε βάθος και μέσα από τα τηλεφωνήματα του Μπαλσάμο φτάνουν και στον Καρμάικλ. 

Το FBI συνεργάζεται με την επιτροπή παιγνίων της Νεβάδα και αντί να συλλάβουν τον Καρμάικλ, βάζουν κοριό στο τηλέφωνό του και τον παρακολουθούν διακριτικά. 

Το τελευταίο εργαλείο του Καρμάικλ, “The Tongue”

Ο Καρμάικλ δεν έχει ιδέα ότι οι αρχές έχουν το βλέμμα τους πάνω του και έχει καταπιαστεί με ένα νέο εργαλείο, αφού το Light Wand είναι πλέον άχρηστο. 

Τα καζίνο έχουν αλλάξει και πάλι τους κουλοχέρηδες, οι οποίοι δεν δίνουν κέρματα σε κάθε νίκη. Όταν ο παίκτης θέλει να σταματήσει να παίζει και να αποσύρει όσα χρήματα έχει κερδίσει, ο κουλοχέρης τυπώνει ένα ticket, ένα κομματάκι χοντρό χαρτί δηλαδή, το οποίο ο παίκτης εξαργυρώνει στα ταμεία του καζίνο. 

Ο Καρμάικλ αγοράζει έναν καινούργιο κουλοχέρη και παρατηρεί μια αδυναμία στο σύστημα εισαγωγής των χρημάτων. Όταν ο παίκτης κάθεται για να παίξει, βάζει χρήματα στον κουλοχέρη και αυτό μπορεί να το κάνει με κέρματα και χαρτονομίσματα μέσα από ειδικές σχισμές. 

Φτιάχνει λοιπόν ένα νέο εργαλείο, το οποίο μπαίνει από την υποδοχή των κερμάτων και εκμεταλλεύεται μια τεχνική αδυναμία στην καταμέτρηση των κερμάτων που μπαίνουν στο μηχάνημα. 

Η καταμέτρηση γίνεται από τρία φωτοκύτταρα στη σειρά. Το εργαλείο The Tongue (δηλαδή, η γλώσσα) έφτανε στο μεσαίο φωτάκι και με μια περίτεχνη κίνηση πάνω-κάτω από τον Καρμάικλ, έκανε το κατάλληλο φωτοκύτταρο να διακόπτεται όσο χρειαζόταν, ώστε να μετράει κέρματα σα να μπαίνουν μέσα στον κουλοχέρη.

Η τελευταία σύλληψη

Οι αρχές όπως είπαμε τον παρακολουθούσαν στενά. Τον καταγράφουν να επικοινωνεί με συνεργάτες, να μιλάει για το νέο του εργαλείο και τα σχέδιά του. Τον παρακολουθούν όσο το δοκιμάζει και τον άφησαν να κερδίσει χρήματα για να μαζέψουν αρκετά στοιχεία εναντίον του. 

Ο ίδιος είπε αργότερα ότι σκόπευε να κερδίσει μερικά εκατομμύρια ακόμα με το νέο του εργαλείο και να αποσυρθεί, αλλά δεν είναι εύκολο να τον πιστέψει κάποιος…

Με την αλλαγή της χιλιετίας, το 2000, ο Καρμάικλ πήγε στην άλλη άκρη των Ηνωμένων Πολιτειών, στην Ατλάντικ Σίτι που βρίσκεται στην Ανατολική Ακτή, για να... “δουλεψει” στα καζίνο της περιοχής. 

Εκεί όμως του την είχαν στημένη. 

Λίγο αφού ξεκίνησε να χρησιμοποιεί το τελευταίο του εργαλείο, οι πράκτορες του FBI των συνέλαβαν χωρίς να μπορεί να αντιδράσει, έχοντας πλέον μαζέψει αρκετά στοιχεία για να καταδικαστεί.

Το 2000, ο Καρμάικλ, ο άνθρωπος που ανάγκασε τα καζίνο και τους κατασκευαστές κουλοχέρηδων να αλλάξουν τόσες πολλές φορές τα συστήματα ασφαλείας τους, βρίσκεται επιτέλους στα χέρια των αρχών και με τα στοιχεία εναντίον του να είναι πλέον αδιάσειστα, υποχρεώνεται να δηλώσει ένοχος. 

Ο Καρμάικλ συνεργάζεται με τις αρχές και συμφωνεί να παρουσιάσει όλες του τις τεχνικές, τα εργαλεία και τις γνώσεις του και έτσι το δικαστήριο τον αντιμετωπίζει με επιείκεια και του επιβάλλει ποινή φυλάκισης μόλις 11 μηνών. 

Ο Μπαλσάμο στο μεταξύ έχει αποφυλακιστεί και χρησιμοποιεί το Light Wand στα καζίνο όλης της χώρας. Έχει βάλει στο κόλπο τη γυναίκα του και την πεθερά του. Τις έχει εκπαιδεύσει με τα εργαλεία του Καρμάικλ και με ορχηστρωμένες κινήσεις χρησιμοποιούν το Light Wand περίτεχνα. 

Το σύστημά τους έχει φτάσει να είναι τόσο δύσκολο να εντοπιστεί, ώστε χρειάστηκε να προβληθούν τα πλάνα από τις κάμερες σε πολύ αργή κίνηση για να δουν οι άνθρωποι της ασφάλειας του καζίνο το εργαλείο σε χρήση όταν τελικά τους έπιασαν. Ο Μπαλσάμο με τη γυναίκα του και την πεθερά του συνεχίζουν να μαζεύουν χρήματα από τα καζίνο μέχρι το 2006. 

Οι αρχές τους παρακολουθούν, μαζεύουν στοιχεία εναντίον τους και σύντομα θα βρεθούν όλοι μαζί κατηγορούμενοι σε δικαστήριο, το 2008. Η πεθερά βγήκε με αναστολή. Η σύζυγος καταδικάστηκε σε 16 χρόνια φυλακή. Ο Μπαλσάμο εξαφανίστηκε ενώ ήταν σε προσωρινή άδεια. Λέγεται ότι πήγε στην Αργεντινή και η οικογένειά του δήλωσε ότι έχει πεθάνει. 

Οι αρχές δεν τους πιστεύουν και στα αρχεία τους παραμένει ζωντανός... και ασύλληπτος. 

Σήμερα

Σήμερα οι κουλοχέρηδες είναι πλέον σαν υπολογιστές και οι τεχνικές του Καρμάικλ δεν μπορούν φυσικά να λειτουργήσουν. Αλλά για όσο καιρό λειτουργούσαν, εκτιμάται ότι ο Καρμάικλ έβγαλε πολλά εκατομμύρια. Από αυτά σήμερα δεν του έχει μείνει τίποτα, αφού τα περιουσιακά του στοιχεία κατασχέθηκαν με τη σύλληψή του.

Αυτόν τον καιρό ο Καρμάικλ υποστηρίζει ότι έχει σχεδιάσει ένα σύστημα ασφάλεας για τους κουλοχέρηδες, το οποίο ονόμασε “The Protector”. 

Ο ίδιος υποστηρίζει ότι τα καζίνο και οι κατασκευαστές κουλοχέρηδων τον φοβήθηκαν και δεν δέχτηκαν ούτε να δοκιμάσουν την πατέντα του. Αυτό όμως δεν διασταυρώνεται από άλλη πηγή εκτός από τον ίδιο. 

Σύμφωνα όμως με την τότε εισαγγελέα της Νεβάδα, Τζένιφερ Jennifer Carvalho, η συσκευή του Καρμάικλ μπορούσε εύκολα να μετατραπεί σε συσκευή εξαπάτησης και αυτή ήταν η αιτία που δεν δοκιμάστηκε ποτέ από τους κατασκευαστές. 

Το όνομα του Τόμι Γκλεν Καρμάικλ βρίσκεται από το 2003 στο Black Book της Νεβάδα, τη λίστα με τα άτομα που δεν γίνονται δεκτά σε κανένα καζίνο της πολιτείας. Ο Καρμάικλ προσπάθησε με νύχια και με δόντια να αποφύγει την εισαγωγή του σε αυτή τη λίστα, αλλά με δεδομένες τις γνώσεις του και τις ικανότητές του, οι αρχές αποφάσισαν ότι έπρεπε να τον συμπεριλάβουν. 

Εκεί θα βρει κάποιος σήμερα μόλις 35 ονόματα.