Το πρόβλημα των εκκρεμών συντάξεων δεν είναι κάτι που προέκυψε τους τελευταίους μήνες, ούτε καν τα τελευταία χρόνια. Είναι ένα ζήτημα που υφίσταται εδώ και σχεδόν μία δεκαετία».
Συνολικά, περίπου 28 τρισεκατομμύρια τόνοι πάγου έχουν λιώσει μακριά από θαλάσσια παγόβουνα, παγετώνες και άλλα, από τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Κάθε χρόνο, ο ρυθμός που λιώνουν οι πάγοι επηρεάζεται από την κλιματική αλλαγή και τις ολοένα και υψηλότερες θερμοκρασίες. Έτσι, πλέον οι πάγοι λιώνουν 57% πιο γρήγορα απ' ότι 30 χρόνια πριν.
Το λιώσιμο των πάγων έχει αρχίσει να τραβάει την προσοχή και των περιοχών που βρίσκονται μακριά από παγωμένες περιοχές, ενώ για εκείνους που εξαρτώνται από τους παγετώνες για πόσιμο νερό ή βασίζονται σε χειμερινό θαλάσσιο πάγο για την προστασία των παραλιακών σπιτιών από καταιγίδες, η κατάσταση είναι σαφής.
«Αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι είδαμε μια τόσο μεγάλη αύξηση σε μόλις 30 χρόνια», δήλωσε ο συν-συγγραφέας Thomas Slater, ειδικός του πανεπιστημίου του Leeds στη Βρετανία, ενώ συνέχισε ότι «οι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι, αν και ο πάγος βρίσκεται πολύ μακριά, τα αποτελέσματα της τήξης θα γίνουν αισθητά».
Η τήξη των πάγων σε περιοχές όπως είναι η Ανταρκτική και η Γροιλανδία, αύξησε τη μέση παγκόσμια στάθμη της θάλασσας κατά 3,5 εκατοστά, προσθέτοντας αρκετό νερό στον ωκεανό κατά τη διάρκεια αυτών των τριών δεκαετιών.
Όπως ανέφερε ο Slater: «Η απώλεια των παγετώνων από το βουνό αντιπροσώπευε το 22% των συνολικών ετήσιων απωλειών πάγου, κάτι που αξίζει να σημειωθεί, δεδομένου ότι αντιπροσωπεύει μόνο περίπου το 1% του συνόλου των χερσαίων παγετώνων».
Το καλοκαίρι, τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη πιο πολύ, με τον θαλάσσιο πάγο να συρρικνώνεται σε νέα χαμηλά επίπεδα στην Αρκτική. Πέρυσι, καταγράφηκε η δεύτερη χαμηλότερη έκταση θαλάσσιου πάγου σε περισσότερα από 40 χρόνια δορυφορικής παρακολούθησης.
Καθώς ο θαλάσσιος πάγος εξαφανίζεται, αφήνει εκτεθειμένο το βαθύ σκούρο
νερό που απορροφά την ηλιακή ακτινοβολία, αντί να την αντανακλά πίσω από την ατμόσφαιρα. Αυτό το φαινόμενο της αύξησης της θερμοκρασίας ονομάζεται Αρκτική ενίσχυση και μπορεί να επιταχύνει περαιτέρω την αύξηση της θερμοκρασίας, πέρα από την Αρκτική, στις περιφερειακές θερμοκρασίες.
Στην Αρκτική, ο ρυθμός «θέρμανσης» ήταν υπερδιπλάσιος του παγκόσμιου μέσου όρου τα τελευταία 30 χρόνια.
Με τη χρήση δορυφόρων, μετρήσεων και προσομοιώσεις υπολογιστών, η ομάδα των Βρετανών επιστημόνων υπολόγισαν πως από το 1994 έως το 2017 ο πλανήτης έχανε κατά μέσο όρο 0,8 τρισεκατομμύρια μετρικούς τόνους πάγου ετησίως τη δεκαετία του 1990, αλλά περίπου 1,2 τρισεκατομμύρια ετησίως τα τελευταία χρόνια.
Ο Γεωλόγος Gabriel Wolken από το τμήμα γεωλογικών και γεωφυσικών ερευνών της Alaska, δήλωσε πως ο υπολογισμός ακόμη και ενός μέρους απώλειας πάγου είναι «μια πραγματικά ενδιαφέρουσα προσέγγιση και αρκετά απαραίτητη», ενώ όπως είπε οι άνθρωποι στην Alaska «γνωρίζουν πολύ καλά» την απώλεια των παγετώνων και ότι «οι αλλαγές είναι ορατές με γυμνό μάτι».
Η έρευνα όμως δεν έλαβε υπόψη τις περιπτώσεις πάγου από ποταμούς, λίμνες ή μόνιμους παγετώνες. Αρκέστηκε στην αναφορά ότι «αυτά τα στοιχεία της Κρυόσφαιρας έχουν επίσης βιώσει σημαντικές αλλαγές τις τελευταίες δεκαετίες».
Η ερευνητής, Julienne Stroeve πρόσθεσε ότι «στη συγκεκριμένη μελέτη δεν συμπεριλαμβάνονται τα στοιχεία από την κάλυψη χιονιού πάνω από τη γη, τα οποία έχουν σημαντική ανατροφοδότηση».
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
