Στη σιωπή του δειλινού,
σου μιλώ χωρίς λέξεις,
αγγίζοντας τα σύνορα του χρόνου.
Είσαι το φως
που διαπερνά τα σύννεφα,
η ανάσα
που ξυπνά τις νύχτες,
η θάλασσα
που ποτέ δεν σταματά.
Μέσα σου βρίσκω
όλα όσα φοβήθηκα,
όλα όσα επιθύμησα.
Το άγγιγμά σου,
μια υπόσχεση αιώνια,
η ματιά σου,
ένα κάλεσμα
σε άγνωστα σύμπαντα.
Αγάπη μου,
δεν είσαι λέξη,
είσαι φλόγα,
είσαι ταξίδι,
είσαι ο ουρανός
που αγκαλιάζει το άπειρο
@ Γιάννης Παρασκευόπουλος