Το ποίημα της Κυριακής: Στους δρόμους της σιωπής

Σε βρήκα εκεί που η νύχτα
αγκαλιάζει το πρώτο φως,
εκεί που οι σκιές
δεν φοβούνται να ψιθυρίσουν.

Τα χέρια σου μιλούσαν μια γλώσσα
που δεν είχα μάθει ποτέ,
μα την κατάλαβα αμέσως—
ήταν η γλώσσα του σώματος ,
του ανέμου που χάνεται στα μαλλιά,
της ανάσας που γεμίζει τον κόσμο.

Δεν σου είπα «σ' αγαπώ»—
δεν το χωρούσαν οι λέξεις.
Στο βλέμμα μου όμως
ήταν χαραγμένο το όνομά σου,
και στον παλμό μου
χοροπηδούσαν οι νότες της φωνής σου.

Και τώρα περπατώ στους δρόμους της σιωπής,
εκεί που ακόμα ψιθυρίζει η απουσία σου,
και σε βρίσκω σε κάθε αδέσποτο φως,
σε κάθε δροσερό άγγιγμα του ανέμου,
σε κάθε ανάσα
που γεμίζει τον κόσμο

@ Γιάννης Παρασκευόπουλος
 

Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις