Το σουρεαλιστικό ποίημα της Κυριακής: Τρέχοντας πίσω από το χρόνο
Στον ύπνο του καθρέφτη, τα μάτια μου στάζουν αστέρια, μια θάλασσα από σκιές ανασαίνει στα βάθη του εαυτού μου. Στον κήπο των άχρονων ονείρων, λ...
Το ποίημα της Κυριακής: Χάνεσαι
Βυθισμένη στ' ατέρμονα σκοτάδια Θλιβερών σκέψεων Χάνεσαι Αναπολώντας στιγμές εποχές Που πέρασαν ανεπιστρεπτί Χάνεσαι Παραμένοντας σε ένα παρελθό...
Τo ποίημα της Κυριακής: Το ραντεβού
Συναντηθήκαμε στο ημίφως της σιωπής, τα μάτια της σπινθήρες βραδινής αυγής, με μαύρα μαλλιά που κυλούσαν σαν νύχτα βαθιά, κάθε της κίνηση, ψ...
Το ποίημα της Κυριακής: Αγάπη και σιωπή
Η αγάπη είναι σιωπή, μια σπασμένη σκιά στο φως, που τρέμει μες στην ψυχή μας. Είναι τα χέρια που απλώνονται, και χάνουν την ισορροπία, ...
Το ποίημα της Εθνικής Επετείου: 28η Οκτωβρίου 1940
Σαν σήμερα, με σθένος σαν μια γροθιά η χώρα υψώθηκε στου πολέμου τη σκιά. Στου φθινοπώρου τη βαριά νυχτιά, αντήχησε το "Όχι" με βροντή και φ...
Το ποίημα της Κυριακής: Τα δάκρυα μου
Κι όσο προσπαθώ να σου γράψω κάτι ματώνω τα δάχτυλά μου στα ''θέλω'' σου. Πως να διαβάσεις αυτό που δεν γράφτηκε ποτέ, κηλίδα έγινε, στάμπ...
Το ποίημα της Κυριακής: Σιωπηλή μου νύχτα
Η σιωπηλή μου νύχτα... σελήνη θωπεύουσα και αθόρυβη με αγκαλιάζουν με κρατάνε σε αγκαλιά υγραμένη τα βελούδα της κι απλώνω το όλον μου ασφαλής... ...
Το ποίημα της Κυριακής: Του Οκτωβρίου στοχασμοί...
Ο ουρανός ανοίγει, οι σκιές των δέντρων πυκνώνουν. Τα φύλλα σπάνε σε κομμάτια, πέφτουν με την ακρίβεια της στιγμής κι όλα αλλάζουν. Στον αέρα, ...