Το ποίημα της Κυριακής: Μάρτης

Ο άνεμος σηκώνει σκόνη,
γδέρνει τα γυμνά κλαδιά,
μια φωνή στα χαλάσματα λέει
πως η άνοιξη αργεί ακόμα.

Στις πλατείες, τα πρώτα τραπέζια έξω,
οι άνθρωποι μισό χειμώνα, μισό καλοκαίρι,
με μάτια που κοιτούν τον ουρανό
και χέρια που ζεσταίνουν τον καφέ.

Ο ήλιος παίζει με τη γη—
μια μέρα καίει, την άλλη χάνεται.
Το ποτάμι γεμάτο νερό
θυμάται τον πάγο που μόλις έλιωσε.

Μάρτης είναι.
Μισή υπόσχεση, μισή προειδοποίηση.

@ Γιάννης Παρασκευόπουλος
 

Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις