Η εκτόξευση του διηπειρωτικού πυραύλου «Oreshnik» («φουντουκιά» στα ελληνικά) κατά της Ουκρανίας, αποτελεί σημείο καμπής, το οποίο, μπορεί να έχει ήδη σημάνει την αντίστροφη μέτρηση για το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία.

Το υπερ-όπλο του Πούτιν είναι δεδομένο ότι θα αλλάξει τους σχεδιασμούς των δυτικών χωρών που υποστηρίζουν την Ουκρανία και ο Ζελένσκι πρέπει να ξεχάσει ότι θα κερδίσει διπλωματικά τα εδάφη που έχει ήδη χάσει στρατιωτικά. 

Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης 

Η αποφυγή ενός πυρηνικού «blame game» μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, θα διαμορφώσει πιο ρεαλιστικούς όρους για το τέλος του πολέμου, με βάση τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί στο πολεμικό πεδίο. Ο Ζελένσκι θα πρέπει να συμβιβαστεί με την απώλεια εδαφών και μάλλον πρέπει να ξεχάσει την ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, οπότε και ο Πούτιν θα μπορεί να απεμπλακεί από έναν πόλεμο που ξεκίνησε ως «ειδική επιχείρηση» ολίγων ημερών και οδεύει προς τη συμπλήρωση του τρίτου χρόνου, λόγω της σκληρής αντίστασης του ουκρανικού έθνους.

Με βάση τα παραπάνω, η «φουντουκιά» φαίνεται ότι μπορεί να αποτελέσει τον μεγάλο «σύμμαχο» των αγορών, οι οποίες δεν έχουν ορατότητα αυτή τη στιγμή, μετά και την τελευταία επίθεση των Ρώσων, η οποία παραπέμπει ευθέως στον κίνδυνο ενός παγκόσμιου πολέμου με ανυπολόγιστες συνέπειες. Δεν είναι τυχαίο ότι ο χρυσός μέσα σε μερικές ημέρες ενισχύθηκε κατά 7%, υπερκαλύπτοντας τη διόρθωση που πραγματοποιήθηκε μετά τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ. 

Είναι μία ακόμη ένδειξη ότι τα πράγματα είναι εξαιρετικά σοβαρά.      Οι δυτικοί, οι οποίοι σκέφτονται περισσότερο τεχνοκρατικά και μακροοικονομικά, σε σχέση με το δικτατορικό καθεστώς του Πούτιν, βλέπουν ότι πρέπει να προετοιμάσουν το έδαφος για την τελική συνθηκολόγηση της Ουκρανίας. ΗΠΑ και Ευρώπη, ασφαλώς και δεν θέλουν να μπει ο πλανήτης σε μια... πυρηνική περιπέτεια, γιατί αυτό θα αποτελέσει «βόμβα» στα θεμέλια των οικονομιών των προηγμένων χωρών. 

Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πλανήτης είναι υπερχρεωμένος και προσπαθεί να συνέλθει από τις συνέπειες της πανδημίας του κορωνοϊού, αλλά και της ενεργειακής κρίσης, που προκλήθηκε από τη ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία.

Άρα, ο διηπειρωτικός πύραυλος που εκτόξευσε η Ρωσία και οι ανακοινώσεις Πούτιν ότι πρόκειται να προχωρήσει σε μαζική παραγωγή... φουντουκιών, λειτουργεί πλέον ως φόβητρο για τους δυτικούς σε σχέση με την επόμενη μέρα στην Ουκρανία. 

Ο Ζελένσκι πρέπει να αποδεχθεί την απώλεια εδαφών και να αξιοποιήσει την οικονομική βοήθεια της Δύσης για να προχωρήσει στην ανοικοδόμηση της χώρας του. Αυτό το τελευταίο φαίνεται ότι θα αποτελέσει και το βασικό μοτίβο του Τραμπ, από τις 20 Ιανουαρίου, όταν αναλάβει τα καθήκοντα του. Από κει και πέρα η Δύση, θα κοιτάξει να κερδίσει χρόνο και να εξοπλιστεί για να μπορέσει να αντιμετωπίσει μια... τρέλα του Πούτιν αργότερα.

Όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία έχουν βάλει στο κάδρο της περιπέτειας την Ευρώπη και σε πολύ μικρότερο βαθμό τις ΗΠΑ. Η Δύση φαίνεται ότι μέρα με τη μέρα συνειδητοποιεί ότι η στήριξη προς την Ουκρανία ήταν μια πολύ δαπανηρή επιλογή, η οποία δεν έχει προοπτική νίκης, με βάση τα στάνταρντς που θέτουν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη στη διαμάχη με τον Πούτιν. Το μόνο που μπορεί να κάνει η Δύση και κυρίως η Ευρώπη, είναι να αυξήσουν θεαματικά τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα για να μπορούν να έχουν στο μέλλον μεγαλύτερη διαπραγματευτική ισχύ. Το θέμα αφορά πρωτίστως την Ευρώπη, αρκεί βεβαίως να μην δούμε τον Πούτιν να κάνει "ντου" και σε άλλες χώρες που θέλουν να εισέλθουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Μολδαβία, Γεωργία) και φυσικά να μη στραφεί κατά χωρών όπως η Πολωνία, η Ρουμανία, η Τσεχία, η Λιθουανία, η Λετονία και η Εσθονία. Ο κίνδυνος πρόκλησης μεγάλης ζημιάς στην Ευρώπη θα αναγκάσει τους ηγέτες της να κάνουν πίσω σε πολλά σε σχέση με τον Πούτιν, ευχόμενοι να μην υπάρχει για πολύ ακόμη για να... ταλαιπωρεί τον κόσμο!

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η ανοικτή πληγή της Μέσης Ανατολής. Προς το παρόν, το Ισραήλ συνεχίζει την επιχείρηση... εξαέρωσης της Χεσμπολάχ στον Λίβανο, επιδιώκοντας μια συνθηκολόγηση άνευ όρων. Ωστόσο, δεν είναι εύκολο για τον Νετανιάχου να αντιμετωπίζεται πλέον ως κατηγορούμενος για εγκλήματα πολέμου, κάτι που δυσχεραίνει τους περαιτέρω χειρισμούς του σε σχέση με τις πιθανές επιχειρήσεις εντός του ιρανικού εδάφους. Οι Ιρανοί δεν πρόκειται να μείνουν με... σταυρωμένα χέρια και δείχνουν να προετοιμάζονται για γερή αναμέτρηση. Κάτι τέτοιο βολεύει και τον Πούτιν, καθώς θεωρεί ότι λόγω της βαρυχειμωνιάς αλλά και της απόσπασης του ενδιαφέροντος της Δύσης προς τη Μέση Ανατολή, θα μπορέσει να επιτύχει πιο εύκολα τους σκοπούς του. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι το Ισραήλ ετοιμάζεται για χτύπημα κατά του Ιράν, επιδιώκοντας να καλύψει, πρώτα απ΄ όλα, τα νώτα του.

ΗΠΑ και Ευρώπη καλούνται να λάβουν καθοριστικές αποφάσεις μέσα στο προσεχές διάστημα, για ένα διπλό πολιτικό μέτωπο που μπορεί να εξελιχθεί σε συστημικό κίνδυνο για τις δυτικές οικονομίες, αλλά και για τις οικονομίες ολόκληρου του πλανήτη. Η Δύση δεν μπορεί να διακινδυνεύσει το οικονομικό και παραγωγικό οικοδόμημα της, ρισκάροντας ένα... χοντρό μπλέξιμο με τον σφαγέα Πούτιν, ο οποίος, μετά τον διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο, μπορεί να πάει και παραπέρα, θέτοντας σε "κόκκινο" συναγερμό τα πυρηνικά. 

Η «φωτιά» που έχει ανάψει με τη Ρωσία, πρέπει να σβήσει οπωσδήποτε, κάτι που αποτελεί το βασικό θέμα στις επαφές Μπάιντεν και Τραμπ για την ομαλή μετάβαση της εξουσίας στις ΗΠΑ. Επιπλέον, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται και η παρέμβαση του νέου Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε και φυσικά των ηγετών των χωρών-μελών της Συμμαχίας.

Για τις αγορές το θετικό σενάριο είναι η υιοθέτηση της real politic από τους Ευρωπαίους στον πόλεμο της Ουκρανίας με πίεση στον Ζελένσκι για να αποδεχθεί τα τετελεσμένα στις ανατολικές επαρχίες και στην Κριμαία. Ταυτόχρονα, πολλά είναι τα... πονταρίσματα στην έναρξη της θητείας Τραμπ, για να μπει τέλος και στην ανοικτή πληγή της κόντρας Ισραήλ-Ιράν. 

Στη μεν πρώτη περίπτωση, ο Τραμπ έχει υποσχεθεί κατάπαυση του πυρός μέσα σε... 24 ώρες. Στη δεύτερη περίπτωση, τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα, καθώς είναι γνωστό ότι ο Τραμπ έχει στην κορυφή της λίστας των «εχθρών», το Ιράν. Βρισκόμαστε σε ένα επικίνδυνο σταυροδρόμι και μπροστά υπάρχουν πολλές παγίδες...