Η σχέση μεταξύ της διαλειμματικής νηστείας και του Αλτσχάιμερ

Μπορεί να βρισκόμαστε στο κατώφλι της θεραπείας του Αλτσχάιμερ και η λύση θα μπορούσε να είναι τόσο απλή όσο η αλλαγή στον τρόπο που τρώμε.

Η νόσος του Αλτσχάιμερ, μια απειλητική νευροεκφυλιστική διαταραχή που αφορά Παγκοσμίως 50 εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν με άνοια, συχνά συνοδεύεται από διαταραχές στον κιρκάδιο ρυθμό του σώματος. Τέτοιες διαταραχές έχουν καταστροφικές επιπτώσεις, επιδεινώνοντας τη γνωστική λειτουργία τη νύχτα και προκαλούν προβλήματα ύπνου. Είναι ενδιαφέρον ότι, ενώ αυτό θεωρείται από καιρό σύμπτωμα της νόσου του Αλτσχάιμερ, τα αναδυόμενα στοιχεία δείχνουν ότι μπορεί να είναι οδηγός της ίδιας της νόσου.

Σύμφωνα με το Τhe brighterside.news, μια πρωτοποριακή μελέτη από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια του Σαν Ντιέγκο έχει τώρα ρίξει φως στα πιθανά οφέλη διαλειμματικής νηστείας στην ανακούφιση αυτών των κιρκάδιων διαταραχών. Αυτή η νέα προσέγγιση θα μπορούσε ενδεχομένως να επαναπροσδιορίσει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε και αντιμετωπίζουμε τη νόσο του Αλτσχάιμερ, στρέφοντας την εστίασή μας στις καθημερινές διατροφικές μας συνήθειες.

Η σύνδεση μεταξύ του Αλτσχάιμερ και του κιρκάδιου ρυθμού
Για τους μη μυημένους, ο κιρκάδιος ρυθμός είναι το εσωτερικό βιολογικό μας ρολόι. Διέπει μια μυριάδα από τις φυσιολογικές μας διεργασίες, συμπεριλαμβανομένου του κύκλου ύπνου/αφύπνισης. Σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις, ένα εκπληκτικό 80% των ασθενών με Αλτσχάιμερ εμφανίζουν διαταραχές σε αυτόν τον ρυθμό. Αυτό περιλαμβάνει μια σειρά συμπτωμάτων από διαταραχές ύπνου έως αυξημένη γνωστική εξασθένηση κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Η Δρ Paula Desplats, η ανώτερη συγγραφέας της μελέτης και καθηγήτρια στο Τμήμα Νευροεπιστημών της Ιατρικής Σχολής του UC San Diego, τόνισε τη σημασία της κατανόησης αυτών των διαταραχών.

«Για πολλά χρόνια, υποθέταμε ότι οι κιρκαδικές διαταραχές που παρατηρούνται σε άτομα με Αλτσχάιμερ είναι αποτέλεσμα νευροεκφυλισμού», είπε ο Ντέσπλατς. «Αλλά τώρα, τα στοιχεία δείχνουν ότι η διαταραχή του κιρκάδιου μπορεί να είναι ο κύριος οδηγός της παθολογίας του Αλτσχάιμερ».

Χρονικά περιορισμένη σίτιση: Μια πιθανή λύση

Η χρονικά περιορισμένη σίτιση (TRF) είναι ένα υποσύνολο της διαλειμματικής νηστείας. Σε αντίθεση με άλλες μεθόδους νηστείας που μπορεί να περιορίσουν την πρόσληψη θερμίδων, το TRF περιορίζει αποκλειστικά το παράθυρο φαγητού.

Η πρόσφατη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Cell Metabolism , διερεύνησε τις δυνατότητες του TRF σε μοντέλα ποντικών που μιμούνται τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Τα ποντίκια σε πρόγραμμα TRF περιορίστηκαν στο να φάνε μέσα σε ένα παράθυρο 6 ωρών, που μεταφράζεται σε περίπου 14 ώρες νηστείας καθημερινά για τους ανθρώπους. Τα αποτελέσματα ήταν ελπιδοφόρα. Σε σύγκριση με τους ομολόγους τους που είχαν απεριόριστη πρόσβαση σε τροφή, τα ποντίκια TRF παρουσίασαν ενισχυμένη μνήμη, μειωμένη νυχτερινή υπερκινητικότητα και παρουσίασαν σταθερό μοτίβο ύπνου. Επιπλέον, αυτά τα ποντίκια ξεπέρασαν την ομάδα ελέγχου στις γνωστικές αξιολογήσεις, τονίζοντας ότι το TRF μπορεί να περιορίσει τις συμπεριφορικές εκδηλώσεις του Αλτσχάιμερ.
 

Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις