Το αν προχωρούμε μπροστά στη ζωή μας, το αποκαλύπτουν οι συνήθειές μας. Οι άνθρωποι που παραμένουν προσκολλημένοι σε αυτά τα οκτώ πράγματα, δεν προχωρούν ποτέ στη ζωή τους:
Διαρκής αναδρομή στα λάθη του παρελθόντος
- Φόβος της αλλαγής
- Εμμονή με τα υλικά αποκτήματα
- Ανησυχία για τη γνώμη των άλλων
- Το διογκωμένο «Εγώ»
- Η παραμέληση της αυτοφροντίδας
- Άρνηση συγχώρεσης
- Το κυνήγι της τελειότητας
Διαρκής αναδρομή στα λάθη του παρελθόντος
Η ζωή είναι ένα ταξίδι γεμάτο ανατροπές και εκπλήξεις.
Όλοι οι άνθρωποι κάνουμε λάθη.
Οι άνδρες που είναι κρυφά δυσαρεστημένοι με την εξέλιξη της ζωής τους, συνήθως εμφανίζουν αυτές τις 8 συμπεριφορές
Επιστρέφοντας διαρκώς τα λάθη του παρελθόντος, «μαστιγώνοντας» τον εαυτό μας, εμποδίζουμε μόνοι μας την εξέλιξή μας.
Δεν θα καταφέρουμε να προχωρήσουμε μπροστά αν κοιτάμε διαρκώς πίσω.
Ενώ πρέπει μαθαίνουμε απ’ τα λάθη του παρελθόντος, δεν αξίζει να παραλύουμε απ’ τον φόβο της επανάληψής τους.
Εστιάζουμε στο σήμερα και τι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε με τα μέσα που διαθέτουμε τώρα.
Φόβος της αλλαγής
Η αλλαγή είναι αναπόδραστο στοιχείο της ζωής. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι, τρέμουν στην ιδέα της αλλαγής-φοβούνται ότι θα χάσουν τον έλεγχο.
Οι φόβοι αυτοί, μας καθηλώνουν στη στασιμότητα, παρεμποδίζοντας φυσικά, την πρόοδο και την εξέλιξή μας.
Όλοι οι άνθρωποι έρχονται, κάποια στιγμή αντιμέτωποι με τον φόβο της αλλαγής. Μην τον αφήσετε να σας κατακλύσει.
Τις περισσότερες φορές στη ζωή, η αλλαγή είναι ευκαιρία, παρά απειλή. «Όσο ζούμε, όλα είναι πιθανά». Αποδεχτείτε την αλλαγή σαν ένα φυσιολογικό κομμάτι της ζωής.
Εμμονή με τα υλικά αποκτήματα
Είναι γνωστό ότι ζούμε σε μία υλιστική κοινωνία. Έχουμε συνδυάσει την επιτυχία με τα αγαθά, τις μάρκες, τα ακριβά αυτοκίνητα, τα gadgets, τα ρούχα.
Στην πραγματικότητα, η εμμονή με τα υλικά αγαθά, μπορεί να μας οδηγήσει σ’ έναν φαύλο κύκλο δυσαρέσκειας, επιθυμίας, κατανάλωσης, και πάλι απ’ την αρχή.
Οι διδαχές του βουδισμού μας θυμίζουν πως, όλα στη ζωή, είναι παροδικά.
Η εμμονή με τα υλικά αποκτήματα δεν είναι υγιής, και μας εμποδίζει ν’ αντιληφθούμε το αληθινό νόημα της ζωής.
Κάθε άνθρωπος πρέπει να καταλάβει ότι, η αξία του δεν εξαρτάται από τα πράγματα που έχει, αλλά από την προσφορά του στον κόσμο. Οι μεγαλύτερες χαρές στη ζωή, δεν έχουν σχέση με τα αγαθά.
Ανησυχία για τη γνώμη των άλλων
Στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της διαρκούς αλληλεπίδρασης, όλοι μας ανησυχούμε για τη γνώμη των άλλων. Μας πιάνει εμμονή σχετικά με τον αν οι άλλοι μας εγκρίνουν, μας συμπαθούν, αν θα προτιμήσουν εμάς.
Έχουμε φτάσει να θεωρούμε ότι η προσωπική μας αξία εξαρτάται από τις γνώμες των άλλων.
Όταν εγκλωβιζόμαστε στην ανάγκη της έγκρισης των άλλων, τους παραχωρούμε αυτόματα τη δύναμη και τον έλεγχο του ίδιου μας του εαυτού.
Γινόμαστε δέσμιοι της αποδοχής και της επιδοκιμασίας των άλλων ανθρώπων.
Και πάλι, η ενσυνειδητότητα μπορεί να μας βοηθήσει ν’ απελευθερωθούμε απ’ την ανάγκη της αποδοχής των άλλων.
Μας θυμίζει ότι την αξία μας, την καθορίζουμε μόνοι μας, και δεν εξαρτάται από εξωτερικούς παράγοντες.
Μπορεί να μην είναι εύκολο ν’ αποδεσμευτείτε από την επιθυμία να αρέσετε στους άλλους όμως είναι αναγκαίο για την προσωπική σας εξέλιξη.
Η πιο σημαντική γνώμη είναι αυτή που έχετε εσείς για τον εαυτό σας.
Το διογκωμένο «Εγώ»
Ο εγωισμός μας, είναι η εσωτερική φωνή που μας λέει ότι είμαστε ανώτεροι απ’ τους άλλους, ότι αξίζουμε περισσότερο, ότι έχουμε πάντα δίκιο.
Το «εγώ» μας, την ίδια στιγμή, είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο προς την ανάπτυξη και την αυτοβελτίωσή μας.
Παράλληλα, μας απομακρύνει απ’ τους άλλους, γεμίζοντάς μας αισθήματα δυσαρέσκειας και εσωτερικές -και εξωτερικές-συγκρούσεις.
Η παραμέληση της αυτοφροντίδας
Οι έντονοι και απαιτητικοί ρυθμοί της καθημερινότητας, μας κάνουν να παραμελούμε την φροντίδα του εαυτού μας.
Πάνω απ’ όλα βάζουμε την οικογένεια, τη δουλειά, τις χιλιάδες υποχρεώσεις.
Χωρίς προσωπική φροντίδα, οδηγούμαστε στην εξουθένωση και, μακροπρόθεσμα, σε στασιμότητα.
Η αυτοφροντίδα δεν είναι πολυτέλεια-αντίθετα, είναι μία ανάγκη.
Φροντίστε τη σωματική, συναισθηματική και νοητική σας υγεία, ώστε να είστε δυνατοί και να μπορείτε με τη σειρά σας, να βοηθήσετε και τους γύρω σας.
Μην θεωρείτε ότι η φροντίδα των αναγκών σας και η ικανοποίηση των επιθυμιών σας είναι εγωισμός.
Είναι μία αναγκαία ενέργεια για να προχωρήσετε μπροστά στη ζωή σας.
Φροντίστε τον εαυτό σας σε καθημερινή βάση: κάντε ένα διάλειμμα, διαλογιστείτε, πηγαίνετε μία βόλτα ή διαβάστε ένα βιβλίο-οτιδήποτε θα σας χαλαρώσει και θα σας βοηθήσει να γεμίσετε ξανά με ενέργεια.
Άρνηση συγχώρεσης
Η άρνηση ν’ αφήσουμε πίσω το παρελθόν είναι μια «δηλητηριώδης» συνήθεια. Κρατώντας κακίες, παραμένουμε δέσμιοι του παρελθόντος, με την αυτοκαταστροφική συνέπεια, να μην μπορούμε να εξελιχθούμε.
Λέγοντας συγχώρεση, δεν εννοούμε, σε καμία περίπτωση άφεση αμαρτιών.
Όμως, σημαίνει όμως ότι καταφέρνουμε ν’ απελευθερωθούμε από το βάρος της πίκρας και του θυμού. Σύμφωνα με τον διάσημο βουδιστή Jack Kornfield, «συγχωρώ σημαίνει ξεχνάω την ελπίδα για ένα καλύτερο παρελθόν».
Αυτό μας θυμίζει πως, η άρνηση της συγχώρεσης, το μόνο που κάνει είναι να διαιωνίζει τον κύκλο του πόνου.
Η συγχώρεση είναι μία πράξη φροντίδας και συμπόνοιας προς τον ίδιο μας τον εαυτό και, παράλληλα, ένα σημαντικό βήμα προς την πρόοδο και την εξέλιξη.
Να θυμάστε ότι η συγχώρεση δεν είναι καλή τόσο για τους άλλους, όσο για τον ίδιο μας τον εαυτό και την ευημερία μας.
Το κυνήγι της τελειότητας
Σ’ έναν κόσμο όπου η επιτυχία είναι συνώνυμο της τελειότητας, είναι ολοένα και πιο εύκολο να εγκλωβιστούμε σε μη ρεαλιστές προσδοκίες-για το σώμα μας, τη δουλειά μας, τη σχέση μας.
Η τελειότητα δεν είναι παρά μία πλάνη. Ένα αδιάλειπτο κυνήγι που τροφοδοτεί τη δυσαρέσκεια και οδηγεί στην απογοήτευση.
Την ίδια στιγμή, μας εμποδίζει να χαρούμε τη ζωή με όσα έχει να μας προσφέρει-όμορφα και άσχημα.
Ακόμη μία φορά, μέσα από την ενσυνειδητότητα, μπορούμε ν’ αποδεχτούμε τα ελαττώματά μας.
Εστιάζοντας στο παρόν, χαιρόμαστε τη ζωή ολοκληρωτικά, με τα θετικά και τ’ αρνητικά της-χωρίς να βασανιζόμαστε με το πως θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα.