Θεμιτό, αντιπολίτευση είναι και θα είναι για μερικά χρόνια, επιβάλλεται η πρωινή γυμναστική. «Επαναστατική» γυμναστική πάντως, ως είθισται στα κομμουνιστικά κόμματα, δεν θα τη λέγαμε.
Του Χάρη Παυλίδη
Τέλος πάντων, η πρωινή βάρδια του γραφείου που βγάζει τις ανακοινώσεις έκρινε ότι έπρεπε να απαντήσει στο σχόλιο της Πειραιώς, καταγγέλλοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη(ο οποίος εξελέγη με ψηφοφορία από τη βάση και όχι από τους μηχανισμούς), ότι «έστησε» την ψηφοφορία, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, σε βάρος του Βαγγέλη Μεϊμαράκη με τη βοήθεια του Αντώνη Σαμαρά!
Ειλικρινά δεν μπορούμε να φανταστούμε πως ο Μητσοτάκης κατάφερε να «στήσει» τη ψηφοφορία -όταν μάλιστα είναι γνωστό ότι δεν είχε τον έλεγχο του κομματικού μηχανισμού- και να οδηγήσει ως «ποιμένας» 173,297 άτομα στη «στάνη».
Η αλήθεια είναι ότι η εκλογή Μητσοτάκη δεν οφείλεται στην κινητοποίηση του κομματικού μηχανισμού, αλλά στην αυθόρμητη επιθυμία των ανθρώπων της παράταξης να δώσουν την ευκαιρία σ’ έναν νέο πολιτικό να υλοποιήσει τις ιδέες του.
Αυτό, το τόσο απλό και δημοκρατικό, είναι αλήθεια δύσκολο να γίνει αντιληπτό από ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλιστα να γίνει κατανοητό από τον αρχηγό του, ο οποίος ουσιαστικά τοποθετήθηκε σ’ αυτή τη θέση από τον Αλέκο Αλαβάνο.
Είναι προφανές ότι δεν περιμέναμε από το ΣΥΡΙΖΑ, που επιμελώς προσπαθεί να κρύψει την παλαιοκομμουνιστική νοοτροπία και τις αντιλήψεις που πηγάζουν απ’ αυτή, ότι θα προσχωρούσε σε φιλελεύθερες πρακτικές ανάδειξης της ηγεσίας του. Ωστόσο περιμέναμε ότι τουλάχιστον δεν θα μιλούσαν.
Αυτοί, όμως, όχι μόνο κάνουν… μάθημα δημοκρατίας, αλλά σπεύδουν κι από πάνω, υπεραμυνόμενοι της αναχρονιστικής και βαθιά συντηρητικής άποψης περί εκλογής ηγεσίας, να συστήσουν στον Μητσοτάκη να… παραδειγματιστεί από τη διαδικασία εκλογής της Μέρκελ!
Παραβλέποντας να πουν ότι οι σύνεδροι του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος δεν είναι «κολλητοί» της εκάστοτε ηγεσίας, αλλά εκλεγμένοι από τη βάση με αδιάβλητες διαδικασίες.
Εντάξει, το γαρ πολύ της θλίψεως κλπ, κλπ. Να’ χουμε να λέμε μπας και παραμείνει σε ανεκτά επίπεδα το κλονισμένο ηθικό της κερκίδας του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως προκαλεί, γέλια μέχρι δακρύων, η παράγραφος που αναφέρεται στην ηγετικότητα του Αλέξη Τσίπρα.
Επί λέξει: «Επίσης, αν ποτέ καταφέρει(ο Μητσοτάκης) να πετύχει έστω κατ’ ελάχιστο την αναγνώριση και την αποδοχή που έχει ο Αλέξης Τσίπρας ως ηγέτης, τότε να μας κάνει υποδείξεις». Δύο λέξεις: «Αναγνώριση» και «Αποδοχή». Να υποθέσουμε ότι επί αυτών των δύο λέξεων, σύμφωνα με το ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρεί η ανακοίνωση να καλλιεργήσει το μύθο του άξιου και ικανού ηγέτη.
Απάντηση: Αυτοί που κατασκεύασαν τον Αλέξη Τσίπρα, του έδωσαν την αξία που ήθελαν. Εν συνεχεία ο κόσμος υποχρεωτικά τον δέχθηκε στην τρέχουσα τιμή του και όχι στην πραγματική του αξία. Όσο για την «αποδοχή», την οποία πράγματι έχει ο κ. Τσίπρας σε κάποιους κύκλους, θα ήταν ο ορισμός της αχαριστίας να μην την είχε. Την είχε και την έχει γιατί ήταν πάντα πρόθυμος. Dictum, factum κατά τους λατίνους.
Συνεπώς, η «αναγνώριση» και η «αποδοχή» του κ. Τσίπρα δεν οφείλονται στις ηγετικές του ικανότητες, όπως θέλουν να πιστέψουμε, αλλά στην «πλαστικότητα» του χαρακτήρα του και στην ικανότητα να επιλέγει από την γκαρνταρόμπα των απόψεων του, εκείνες που ταιριάζουν με τις απόψεις των συνομιλητών του.
Επί της ουσίας η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, πέραν της προσπάθειας να εμφανίσει την εκλογή ηγεσίας από τη βάση ως… αντιδημοκρατική πρακτική, καταφέρνει με τις υπερβολές περί «αναγνώρισης» και «αποδοχής», που υποτίθεται ότι χαίρει ο κ. Τσίπρας, να μας θυμίσει αυτό που είχε πει ο Σενέκας για ηγέτες της εμβέλειας του πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ. «Κάθε κόκορας είναι πανίσχυρος στο δικό του κοτέτσι».
Για την αναγνώριση και την αποδοχή του εμπνευσμένου ηγέτη, με βαθιά υπόκλιση στο μεγαλείο του…
ΠΗΓΗ: tomanifesto.gr/
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
