Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Αν υπάρχει ένας ηγέτης στην Ευρώπη που γνωρίζει τα έργα, τις ημέρες, τις επιδιώξεις, την ιδεολογία και τον χαρακτήρα του τουρκικού καθεστώτος και του εκπροσώπου του, αυτός είναι ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν.
Και για τον Ταγίπ Ερντογάν το γεγονός αυτό είναι αιτία μεγάλου εκνευρισμού. Είναι όμως και εξαιρετικά επικίνδυνο, όταν ο παράγοντας αυτός υπεισέρχεται στο πεδίο πιθανών διαπραγματεύσεων. Οι λαϊκιστές και φανατικοί ηγέτες, που συνήθως παίζουν με την παραπλάνηση, απεχθάνονται οι άλλοι να γνωρίζουν ποιοί είναι και τι θέλουν.
Γνωρίζει, λοιπόν, ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, έχοντας μπροστά του άφθονες αναλύσεις, ερμηνείες και εκτιμήσεις των αρμόδιων Υπηρεσιών του ότι η ισλαμική Τουρκία δεν ενδιαφέρεται μόνο για λίγα μίλια στο Αιγαίο και για κάποια ελληνικά νησιά. Ο απώτερος στόχος της είναι να ενισχύσει το Ισλάμ στην ευρύτερη περιοχή μας και να περιορίσει ως εκ τούτου όσο γίνεται τη δυτική επιρροή.
Όσο εκτιμούσε κάποιες δυτικές αξίες ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, τόσο τις απεχθάνεται ο Ταγίπ Ερντογάν και αυτό το έδειξε ξεκάθαρα μετατρέποντας σε τζαμί την Αγία Σοφία, κορυφαίο χριστιανικό μνημείο.
Πέραν όμως από αυτήν τη συμβολική ενέργειά του, τα τελευταία χρόνια η Τουρκία επενδύει σημαντικά ποσά για τη διάδοση του Ισλάμ στην καρδιά της Ευρώπης, (Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία) και στη Βόρεια Αφρική. Τις εκθέσεις των γαλλικών Υπηρεσιών αλλά και τις μελέτες Διεθνών Ινστιτούτων, που έχουν γίνει πάνω στο θέμα αυτό, θα πρέπει επιτέλους κάποιοι να τις λάβουν σοβαρά υπόψη τους.
Στην καρδιά της Ευρώπης σήμερα, στα διάφορα τζαμιά της Γαλλίας, της Γερμανίας και του Βελγίου, κυριολεκτικά αλωνίζουν πάνω από 150 Τούρκοι ιμάμηδες, τη δράση των οποίων συνεχώς καταγγέλλουν γυναίκες από το Μαρόκο και την Αλγερία κυρίως, οι οποίες αρνούνται να εξισλαμιστούν.
Άλλοι επίσης διανοούμενοι από την Αλγερία καταγγέλλουν τη συμμαχία του Ισλάμ με την ευρωπαϊκή άκρα αριστερά και κρούουν με όσες δυνάμεις έχουν τον κώδωνα του κινδύνου.
Αποκαλυπτικό από την άποψη αυτή είναι ένα πολύκροτο βιβλίο του Ζαν - Πιερ Ομπάν στη Γαλλία, ο οποίος, ως επιθεωρητής της γαλλικής δημόσιας εκπαίδευσης, υπογραμμίζει πως εξισλαμίζεται το γαλλικό σχολείο. Όπως πολύ σωστά επισήμανε και η συγγραφέας Σώτη Τριανταφύλλου, πριν λίγες εβδομάδες στα «Νέα», ο Ομπάν είναι άνθρωπος της γαλλικής δημοκρατικής αριστεράς. Αυτής που θεωρεί την κοινωνική πρόοδο, εν ελευθερία, μείζον αγαθό.
Στο βιβλίο του, λοιπόν, περιγράφει την υποβάθμιση του λαϊκού σχολείου στη Γαλλία και ως εκ τούτου επισημαίνει μια βαθειά πνευματική καταστροφή.
Πραγματοποιείται έτσι στη Γαλλία και όχι μόνο μια ριζική υποβάθμιση, που γίνεται φανερή στην τοξική ατμόσφαιρα του δημόσιου διαλόγου, στη μεγέθυνση των εκπαιδευτικών ανισοτήτων και στην επιδείνωση της βίας , πολιτικής και μη.
Ο Ομάν επικρίνει τους υπουργούς παιδείας της δεξιάς που αγνόησαν τις προειδοποιήσεις για τον κοινωνικό διχασμό και την οπισθοδρόμηση, φρονώντας ότι η απαγόρευση των θρησκευτικών συμβόλων στο σχολείο θα διέδιδε το μήνυμα και θα έλυνε το πρόβλημα του εξισλαμισμού.
Εξυπακούεται ότι συνέβη το αντίθετο: εκτός του ότι η Γαλλία έβγαλε το κακό όνομα ότι δήθεν καταδυναστεύει τους μουσουλμάνους, το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς συγχωνεύτηκε μαζί τους και η ισλαμοαριστερά βάλθηκε να διαδηλώνει υπέρ του Μωάμεθ και κατά του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Η θεμελιώδης αρχή του ρεπουμπλικανισμού παραμερίστηκε και οι μουσουλμανικές κοινότητες όχι μόνο βρήκαν την ευκαιρία να ξεσηκωθούν για τη «θρησκευτική καταπίεση», αλλά να απεργαστούν ένα ψευδές ιστορικό αφήγημα περί «κακόβουλης και παρακμάζουσας Δύσης εναντίον του αθώου Ισλάμ».
Αυτό είναι το αφήγημα που διδάσκεται σήμερα στο σχολείο: το μάθημα της ιστορίας έχει συμμορφωθεί με τις ισλαμικές απαιτήσεις, ενώ το μάθημα της βιολογίας τίθεται υπό «αμφισβήτηση» προς χάριν του δημιουργισμού στην κορανική του εκδοχή. Η γνωσιμαχία είναι θεμελιώδες χαρακτηριστικό των θρησκειών γράφει η Σώτη Τριανταφύλλου, που από χρόνια τώρα ζει στο Παρίσι.
Θα ’πρεπε να προσθέσει κανείς ότι οι ιμάμηδες, που στη σημερινή Γαλλία πτύουν τον Μολιέρο και καταργούν λογοτεχνικά κείμενα ιστορικής αξίας, σε πολλές περιπτώσεις είναι Τούρκοι, αποφασισμένοι να προκαλέσουν τις μεγαλύτερες ζημιές στη χώρα που τους φιλοξενεί. Δεν ξεχνούν βέβαια ότι το γαλλικό Κοινοβούλιο ήταν το πρώτο στον κόσμο που καταδίκασε τη γενοκτονία των Αρμενίων. Η Γαλλία είναι επίσης και η χώρα, που στη Βόρεια Αφρική δίνει τη μάχη κατά του δολοφονικού Ισλάμ, που η δίκη των συνενόχων αυτών που δολοφονούσαν τους δημοσιογράφους του περιοδικού Charlie Hebdo συγκλονίζει σήμερα τη Γαλλία.
Έχει κάθε λόγο, λοιπόν, ο κύριος Ταγίπ Ερντογάν να υβρίζει και να ειρωνεύεται….