Η κυβερνητική μακαριότητα δεν μπορεί να οδηγήσει σε καλό

Το πρώτο, εξαιρετικά παραγωγικό και αποτελεσματικό, χρονικό διάστημα, στο οποίο αντιμετωπίστηκαν με καταγεγραμμένη και κοινά αποδεκτή επιτυχία οι κορυφαίες προκλήσεις της πανδημίας και της απόπειρας εισβολής στον Έβρο, δείχνει να έχει παρέλθει.

Του Χρήστου Υφαντή

Η κυβέρνηση εμφανίζει, πλέον, συχνότερα αρρυθμίες σε τομείς που μπορεί να μην ακουμπάνε την πραγματική οικονομία ή την πραγματική ζωή, αλλά προκαλούν ρήγματα στη δημόσια εικόνα της «άνευ λόγου και αιτίας».

Περιπτώσεις, όπως τα βάουτσερ και το «ελικικού» του Υπουργείου Εργασίας, η ανεξήγητη βιασύνη του κ. Θεοχάρη να ανακοινώσει το πρόγραμμα της κυβέρνησης για τον τουρισμό σε φόρουμ διαδικτυακό της νεολαίας του κόμματος και «η πλατεία ήταν γεμάτη απ’ το νόημα πούχει κάτι απ’ τις φωτιές» του κ. Μπακογιάννη χθες βράδυ στην Ομόνοια, είναι μικρά μεν, αιχμηρά δε, καρφιά για το Μαξίμου.

Σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης, όταν μια κυβέρνηση έχει χάσει τη μπάλα, ανάλογες «παραξενιές» δεν έχουν και τόση σημασία. Χάνονται στον ορυμαγδό των μεγάλων αντιφάσεων.

Σήμερα, όμως, που η κυβέρνηση έχει κερδίσει, με κόπο και ιδρώτα και με τις κεντρικές επιλογές της, πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο αυτές οι μικρές παρασπονδίες αποκτούν διαφορετική διάσταση.

Εγγράφονται στην κοινή συνείδηση με μια υπερβολή, εξέλιξη πολύ φυσιολογική, καθώς διευκολύνουν, τρόπον τινά, την αντιπολίτευση να βρει έδαφος για να υπάρξει και να ασκήσει, έστω και επικοινωνιακά, το ρόλο της.

Κι επειδή ο χώρος της πολιτικής επικοινωνίας βαράει τα νταούλια όταν η κυβερνητική εξουσία αρχίζει να ρηγματώνεται, έστω και με μικρές, πολύ μικρές αβλεψίες, είναι λογικό να αναμένει κανείς μια ένταση των αντιπολιτευτικών επιθέσεων, .έστω και στο επίπεδο της πλατείας.

Η εκτίμηση «ο Μπακογιάννης έχει δική του ατζέντα» δεν λέει τίποτε σε κανένα που βρίσκεται εκτός του κύκλου των μυημένων. Η ατζέντα Μπακογιάννη έχει μια δεδομένη και άμεσα συνδεδεμένη με την κρατική εξουσία πλευρά, από την οποία δεν μπορεί να αποστεί ούτε ο χαρισματικός δήμαρχος της Αθήνας.

Οι δυσλειτουργίες αυτές είναι, στην ουσία, άνευ πραγματικής αξίας. Νάχαμε να λέγαμε ένα πράγμα, από εκείνα που αποκτούν διαστάσεις γεγονότος όταν τίποτε άλλο δεν προκύπτει στην πραγματική ζωή.

Κάπου εδώ υπάρχει ένα θέμα με τις αντιδράσεις του Μαξίμου. Προφανώς ο πανικός είναι κακός σύμβουλος, αλλά και η μακαριότητα δεν μπορεί σε καλό να οδηγήσει.

Εγρήγορση ζητείται και κλείσιμο των ρηγμάτων άμεσο και πλήρες. Οσονούπω και ο ανασχηματισμός…