Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Διότι φαίνεται να είναι ένας καταξιωμένος και σοβαρός επιστήμονας, που εμπνέει εμπιστοσύνη και αποπνέει ευθύνη και σοβαρότητα. Με τον τρόπο του, ο Σωτήρης Τσιόδρας μιλάει για τη ζωή και τον θάνατο και στο ζήτημα αυτό δεν χωράνε πολλά καλαμπούρια σταλινικής υφής. Ένα το κρατούμενο.
Στην Αμερική του πιο καραγκιόζη και επικίνδυνου ακροδεξιού λαϊκιστή προέδρου, οι μεγάλοι αναλυτές της πολιτικής, πριν λίγες εβδομάδες, πρόβλεπαν ότι ο αντίπαλός του στις εκλογές του Νοεμβρίου 2020 θα είναι ένας αριστερός λαϊκιστής, που μιλάει εξ αριστερών την ίδια γλώσσα.
Πανηγυρικά υποψήφιος των Δημοκρατικών είναι ο Τζο Μπάιντεν, ένας ήρεμος σοσιαλδημοκράτης, που εμπνέει εμπιστοσύνη και προσφέρει αίσθηση ευθύνης. Δύο τα κρατούμενα.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, στον καταστροφικό λαϊκισμό των Τζόνσον και Σία, ο αριστερός λαϊκισμός, ως απάντηση, υπέστη δεινή ήττα και ο αντισημίτης εκφραστής του πήγε σπίτι του. Ο αντικαταστάτης του φοράει γραβάτα και αποπνέει σοβαρότητα. Τρία τα κρατούμενα.
Στην Πορτογαλία, η κεντροαριστερή κυβέρνηση, με το που έσκασε μύτη ο κορωνοϊός, αγνόησε πλήρως τη φαιοκόκκινη μπαρουφολογία και τη μεταφυσική της και πήρε άμεσα μέτρα. Σήμερα η χώρα, δίπλα στην Ισπανία, έχει δέκα φορές λιγότερα θύματα, αν συγκρίνουμε τους πληθυσμούς των δύο χωρών.
Αντίθετα, στην Ισπανία όλοι γνωρίζουν πλέον το κόστος σε ανθρώπινες ζωές του φαιοκόκκινου μίσους για τον άνθρωπο και τη φιλική σχέση της αριστεράς με τον θάνατο. Οι Podemos καταποντίζονται, και στις προσεχείς εκλογές θα ψάχνουν να βρουν την ψήφο τους.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στη Γαλλία, όπου η δημοφιλία του Εμανουέλ Μακρόν διπλασιάστηκε μέσα σε 15 μέρες, ενώ με τον πάμπλουτο αρχιδημαγωγό της αριστεράς, Ζαν - Λυκ Μελανσόν, γελούν και οι κότες. Η δε Μαρίν Λεπέν κάτι έχει καταλάβει και δεν ανοίγει το στόμα της. Τί να πει εξάλλου; Ότι για τον κορωνοϊό φταίει το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα;
Για την ώρα, λοιπόν, είναι κατάδηλο ότι ο φαιοκόκκινος λαϊκισμός βρίσκεται σε ύφεση. Από την άλλη πλευρά, οι κεντροδεξιές και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, αν και βρίσκονται μπροστά σε δραματικές συνθήκες, εμπνέουν εμπιστοσύνη…
Πλην όμως, απαιτείται προσοχή. Οι φαιοκόκκινες προσεγγίσεις της πολιτικής έχουν πολλά κεφάλια. Όλα, δε, πάσχουν από πνευματική διαστροφή.
Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, υπάρχουν πολιτικοί σχηματισμοί, οι οποίοι, όπως έγραψε ο Λ. Καστανάς πολύ εύστοχα, «τρέφονται αποκλειστικά από τη δυστυχία. Από τον πόνο και την ανέχεια. Από τον θάνατο.
Υποδαυλίζουν το κακό και το αρνητικό, διχάζουν τον λαό, θολώνουν το τοπίο και υπόσχονται τον «άλλο κόσμο», χωρίς επιχειρήματα. Δυστυχώς σε εποχές κρίσης βρίσκουν ακροατήριο. Δεν έχουν όλοι την ικανότητα να ζυγίσουν τα όσα τους τάζουν, να σκεφθούν ορθολογικά και παρασύρονται στην άβυσσο».
Εδώ στην Ελλάδα κάτι ξέρουμε, διότι τον Ιούλιο 2015 σωθήκαμε στο παρά πέντε.
Είναι ξεκάθαρο έτσι, ότι η δραματική κρίση του κορωνοϊού, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επιταχύνει το πέρασμα των κοινωνιών μας σε μια άλλη εποχή, με διαφορετικές πολιτικές προτεραιότητες και υπό άλλες παραγωγικές συνθήκες.
Ασφάλεια απέναντι σε εσωτερικούς και εξωτερικούς κινδύνους, επανεκκίνηση της παραγωγικής δραστηριότητας, ψηφιακό περιβάλλον, πολιτική ενοποίηση και αλληλεγγύη, δράσεις ενάντια στην κλιματική αλλαγή, ισχυρό σύστημα υγείας, ευημερία.
Σε ένα τέτοιο set - up η παραδοσιακή μαρξιστική αριστερά, σαν τη δική μας, δεν έχει καμιά τύχη. Ας το πληροφορηθούν αυτό κάποιοι στο Κίνημα Αλλαγής.
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
