Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Η καθημερινά εντεινόμενη δραστηριότητα των ποικιλώνυμων αναρχικών ομάδων, που τα ΜΜΕ τις αποκαλούν αντιεξουσιαστές, από τον φόβο μήπως φτάσουν στα γραφεία τους και τους τα κάνουν γυαλιά καρφιά, με την κυβέρνηση από την πλευρά της ακτιβιστές να δείχνει μια φιλική προς αυτούς στάση, έχουν καταντήσει την Αθήνα μιαν αναρχοκρατούμενη πόλη.
Ρίχνουν μολότοφ σε αστυνομικό τμήμα και ο κατά τα άλλα αρμόδιος υπουργός, σφυρίζει κλέφτικα. Την ίδια ώρα τα παπαγαλάκια του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα για να υμνήσουν το θεάρεστο έργο του και ο αρχηγός της Αστυνομίας, σε ρόλο κομματικού παράγοντα, αγνοεί το επεισόδιο και δηλώνει «ότι η επίθεση αυτή εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο αντιστροφής της πραγματικότητας, σε ό,τι αφορά στην αποτελεσματικότητα της Ελληνικής Αστυνομίας».
Άρμεγε και κούρευε που λένε. Οι Ηρακλείς του στέμματος Τόσκα, που τον βρίσκουν άψογο στην άσκηση των καθηκόντων του, φαίνεται ή δείχνουν να αγνοούν το παρελθόν του στο γραφείο του τότε υπουργού Άμυνας, Πάνου Μπεγλίτη, με αρμοδιότητα την διεκπεραίωση των ρουσφετιών των πασόκων, σε ότι αφορά τα βολέματα των «ημετέρων» στρατευσίμων.
Αλλά και ο έτερος λαλίστατος κατά τα άλλα υπουργός Αμύνης, ουδέν μας είπε για τον άγριο ξυλοδαρμό των Ευέλπιδων, που είχαν την «κακή» ιδέα μια ηλιόλουστη Κυριακή να πάνε βόλτα στο Μοναστηράκι. Το … αμάρτημά τους για το οποίο έφαγαν ξύλο, ήταν ότι είχαν κοντά μαλλιά, άρα ύποπτοι να εμφορούνται από ναζιστικές ιδέες.
Την ώρα που η ανοχή της κυβέρνησης σε επανειλημμένα φαινόμενα βίας εμφανίζεται εκτός ορίων, ο υπουργός άνευ εμφανών αρμοδιοτήτων που κατοικοεδρεύει στο Μαξίμου και μας πληροφορεί ότι καταγράφονται οι όποιες αντίθετες απόψεις εκφράζονται από τα social media. Τι εννοεί άραγε ο ποιητής; Ότι επανήλθε το φακέλωμα αυτή την φορά από την αντίθετη πλευρά; Φαίνεται ότι η παρέα του στο παρελθόν με τον Άκη δεν τον βοήθησε να δει το φως το αληθινό.
Από την άλλη πλευρά φαίνεται ότι κάποιος σφύριξε στον επί της ψηφιακής πολιτικής υπουργό, ότι στον Γοργοπόταμο κινήθηκαν ενωμένες οι αντιστασιακές οργανώσεις δεξιές και αριστερές και με την συμμετοχή των Άγγλων κατάφεραν να ανατινάξουν την γέφυρα στην περίοδο της κατοχής και μας εξήγησε ότι το δεν υπάρχει μεσαίος χώρος μεταξύ εκ τελεσθέντων και πυροβόλων, αφορούσε τους αντάρτες που ανατίναξαν τη γέφυρα και αυτούς που την φυλούσαν! Πολύ απλά θα έλεγε κανείς τρικυμία εν κρανίω.
Όλα αυτά τα εμφυλιοπολεμικά και τα διχαστικά δίνουν τροφή και λαβή στους κάθε λογής «επαναστάτες» να σπάνε καίνε και λογαριασμό δεν δίνουν.
Σε μια τέτοια χώρα που η ανομία ζει και βασιλεύει, με την κυβερνητική ανοχή να την επιβραβεύει, άντε να βρει κανείς εχέφρονα άνθρωπο να έρθει και να επενδύσει.
Γιατί πέρα από την γραφειοκρατία, γράφε λαδοκρατία, πέρα από την πολυνομία και κακονομία, πέρα από την ανυπαρξία κτηματολογίου και χαρτών χρήσης γης, έχουμε και τους τιμωρούς, που αποφασίζουν και διατάσσουν για το ποιος είναι δίκαιος και ποιος άδικος.
Η ασφάλεια είναι σημαντικός παράγοντας στην απόφαση κάποιου επιχειρηματία να επενδύσει ή να μην επενδύσει σε μια χώρα.
Όλες αυτές οι δραστηριότητες σε συνδυασμό με τις απαγωγές, έχουν οδηγήσει πολλούς επιχειρηματίες, που λόγω της δραστηριότητας τους δεν μπορούν να μετακινηθούν σε γειτονικές χώρες, στην απόφαση να ζουν τον μεγαλύτερο χρόνο εκτός Ελλάδος και να εμφανίζονται ελάχιστα στη χώρα μας μόνο όταν πρόκειται να διεκπεραιώσουν υποθέσεις τους, όπου είναι απαραίτητη η φυσική τους παρουσία.
Η εικόνα της χώρας που θέλει να αναπτύξει περισσότερο το τουριστικό της ρεύμα δεν είναι διόλου καλή. Αρκεί κάποιος να κάνει μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας. Αυτά που θα δει με τα ίδια του τα μάτια, θυμίζουν χώρα που βρίσκεται κάτω και πέρα από αυτές που στο παρελθόν χαρακτηρίζαμε τριτοκοσμικές.
Τα σκουπίδια, που ξεχειλίζουν έξω από τους κάδους, τα κάθε λογής συνθήματα και ακαταλαβίστικα σχήματα κυριαρχούν όχι μόνο στους τοίχους, αλλά και πάνω σε ιστορικά κτίρια και αγάλματα. Η έλλειψη σεβασμού στην ιστορία δείχνει το επίπεδο της παιδείας, που βρίσκεται σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα.
Η όλη εικόνα προκαλεί θλίψη και οργή. Όταν ανεξέλεγκτες μικρές ομάδες των δύο άκρων προβαίνουν σε κάθε λογής βανδαλισμούς και δολοφονούν όσους έχουν αντίθετες με αυτούς απόψεις, σημαίνει ότι οι λίγοι μας οδηγούν σε μορφές αυταρχισμού, με τις οποίες είναι αντίθετη η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών.
Η ιστορία μας διδάσκει ότι ο εκφυλισμός της δημοκρατίας, οδηγεί στην αναρχία και αυτή με την σειρά της στην ολιγαρχία. Πολύ απλά σε κάποια μορφής αυταρχικού καθεστώτος. Βεβαίως η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα σημαντικό ανάχωμα σε τέτοιου είδους στραβοπατήματα.
Η κυβερνητική απάθεια στη δραστηριότητα ακραίων ομάδων με κάθε λογής προφάσεις, εξοργίζει τους πολίτες και τους στέλνει κατ’ ευθείαν στις αγκάλες ακροδεξιών και φασιστικών σχημάτων.
Όσοι πραγματικά επιθυμούν να περιφρουρήσουν την δημοκρατία και τις ελευθερίες των πολιτών οφείλουν να αντιδράσουν και κυρίως πολιτικά πρόσωπα απ’ όλα τα κόμματα, μια και οι πολίτες δεν έχουν άλλο όπλο παρά μόνο την ψήφο τους κάθε τέσσερα χρόνια.
Αν το σώμα της Βουλής δεν αντιδράσει και κυρίως οι Βουλευτές, ανεξάρτητα από το κόμμα που ανήκουν, τότε απλά θα δικαιωθεί ο Δ. Σαββόπουλος που πριν από καιρό τραγουδούσε «τι να φταίει η Βουλή, τι να φταίνε οι εκπρόσωποι έρημοι κι απρόσωποι»…