Στην φαρέτρα που κουβαλάει η αδυσώπητη «κακοτυχία» μας, ήρθε να προστεθεί και η κατακόρυφη αύξηση της τιμής των ενοικίων, με την παράλληλη χαμηλή προσφορά των κατοικιών προς ενοικίαση. Ναι, είναι βασικός οικονομικός κανόνας, ο νόμος της αγοράς, χαμηλή προσφορά υψηλή ζήτηση, αύξηση κόστους!
Είναι σαν κάποιος να μας σπρώχνει από έναν βράχο με το ζόρι να βουτήξουμε μέσα στην θάλασσα που λέγεται Ευρώπη. Σαν από καιρό να μας έλεγε «κοίτα, τη βλέπεις αυτή τη θάλασσα, επειδή μια μέρα που δεν είναι μακριά, θα πρέπει να κολυμπάς σε αυτή, άρχισε σιγά σιγά να βρέχεις τα πόδια σου, μετά μπες και ολόκληρος μέσα και κάτσε λίγη ώρα να την συνηθίσεις, γιατί θα σου έρθει απότομο». Εμείς τι κάναμε; Δεν ξαναπεράσαμε ούτε «απ’ έξω» και σήμερα ήρθε η ύστατη ώρα που πρέπει να γίνει η βουτιά και έτσι ή μπαίνεις ή σε σπρώχνω!
Ξέραμε από χρόνια πως το ποσοστό ιδιοκτησίας κατοικιών στην Ελλάδα ήταν παράταιρο με το μέσο όρο της Ευρώπης. Αυτό «μύριζε» αναταραχές, αυτές δηλαδή που τώρα κατέφθασαν. Η μειωμένη διάθεση ακινήτων προς ενοικίαση και ειδικά νεόκτιστων, εκτόξευσε τις τιμές ακόμη και των ακινήτων 30ετίας και πάνω.
Θα μου πεις και που να μείνει ο κόσμος, πώς να στεγαστεί, θα σου πω πως δεν υπάρχει διαθέσιμο τόσο οικοδομημένο τετραγωνικό για να στεγάσει τόσους μόνους.
Στο εξωτερικό γνωρίζουμε πως η συγκατοίκηση είναι κοινή πρακτική (ποιοτικό, σωστό λάθος, αυτό είναι). Άρα ξέραμε πως και αυτό «έρχεται». Είχαμε μάθει στην χώρα μας πως η ιδιοκτησία κατοικίας είναι άσχετη από το εισερχόμενο μηνιαίο εισόδημα.
Όμως αν παρατηρούσαμε τους υπόλοιπους Ευρωπαίους θα καταλαβαίναμε πως αυτό έχει «κοντά ποδάρια». Ναι αν ο μισθός σου είναι γύρω στα 1.200 ευρώ, πλέον δεν μπορείς να αποκτήσεις σπίτι όπως μπορούσες πριν 20 χρόνια. Πλέον δεν μπορείς να διαμένεις μόνος σου σε ένα σπίτι. Χρειάζεται να συζείς με κάποιον που έχει επίσης εισόδημα από βασικό μισθό και πάνω. Στην Ελλάδα βέβαια αυτό εύκολα παραφράστηκε σε «μένω με τους γονείς μου» και έτσι έχουμε το φαινόμενο που όλοι ξέρουμε.
Το δυσάρεστο της υπόθεσης είναι πως ο Έλληνας (δυστυχώς επικρατεί ακόμη και σε νεότερους η νοοτροπία γιατί έχει κληρονομηθεί) αν δεν ζει σε μεγάλο και ωραίο σπίτι, αν δεν έχει κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του, δικό του κεραμίδι, δεν έχει λόγο ύπαρξης. Λες και η αξία του και η ποιότητα του σχετίζεται μόνο με τα τούβλα. Σας ήρθε και εσάς ο ίδιος συνειρμός με εμένα;
E με το δίκιο σας, γιατί αυτή η νοοτροπία τον έφτασε σε ένα δυσάρεστο αδιέξοδο. Αυτό που θέλω να πως είναι πως δεν έγινε και κάτι αν δεν ζεις σε καινούργιο μεγάλο σπίτι σε ακριβή περιοχή. Μπορεί κανείς να είναι ευτυχισμένος και σε 50 τετραγωνικά στον Πειραιά.
Επίσης, σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ «δακτυλοδεικτούμενο» όποιον με την εργασία του την αξία του και την προσπάθεια του, απέκτησε περιουσία. Το αντίθετο! Αυτός πρέπει να την κατέχει για να μπορέσουν και οι υπόλοιποι να βρουν στέγη. Αλλά αν δεν είσαι σαν αυτόν ή γίνε ή μείνε ταπεινός και ρεαλιστής.
Επιβάλλεται πλέον ο Ευρωπαίος πολίτης και δη ο Έλληνας να βρει τρόπους να είναι ευτυχισμένος σε στέρεο οικοδόμημα και αυτό είναι το μυαλό του, το σώμα του η ψυχή του. Θυμάμαι άμα τη εμφανίσει της κρίσης αυτά λέγαμε, «επιστροφή στις αξίες» «αλλαγή τρόπου σκέψης» μάθαμε την έννοια smart living και άλλα τόσα. Είχαμε μπροστά μας 12 χρόνια, ποια είναι η δικαιολογία μας;
Επίσης, ξέραμε πως στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες η δουλειά δεν είναι ντροπή. Αρκεί να υπάρχει δουλειά και εισόδημα αξιοπρεπές. Στην Ελλάδα όμως ασχέτως προσόντων, δεν δέχονταν οι Έλληνες να κάνουν εργασίες που «βρώμιζαν τα χέρια».
Το ξέραμε πως μια μέρα δεν θα υπάρχει εναλλακτική ή τουλάχιστον δεν θέλαμε να το πιστέψουμε. Πως στην ευχή λοιπόν ένας νέος χωρίς προσόντα και με την σύνταξη του γονέα θα ζήσει; Θα δουλέψει οπουδήποτε και θα είναι και αξιοθαύμαστος και θα πρέπει να είναι και υπερήφανος. Και αυτός με τα προσόντα από κάπου πρέπει βέβαια να ξεκινήσει!
Η απόδειξη πως μας αξίζει η βίαιη βουτιά από τον γκρεμό, είναι πως φέτος το καλοκαίρι και κατά μεσοίς αυτής της κατάστασης, του πληθωρισμού της ενεργειακής κρίσης, της στεγαστικής κρίσης, ο κλάδος της εστίασης και του τουρισμού δεν βρίσκει προσωπικό. Ο ποιος; Nαι ο κλάδος που αποτελεί την μόνη «βιομηχανία» της Ελλάδας.
Δηλαδή εκεί που υπάρχει με απλούς υπολογισμούς η μεγαλύτερη προσφορά εργασίας.
Το άλλο που το πας! Υπάρχει μεγάλη μερίδα Ελλήνων που θεωρεί υποτιμητικό το να μετακινηθεί με τα ΜΜΜ. Χρόνια πριν και ως σήμερα στις Ευρωπαϊκές χώρες οι μετακινήσεις γίνονταν από τους πολίτες κυρίως με ΜΜΜ. Πλέον στην Ελλάδα τα ΜΜΜ είναι πολύ εξελιγμένα, επαυξημένα, και καλύπτουν πολύ μεγαλύτερο δίκτυο της χώρας. Κι όμως υπάρχει ακόμη αυτή η νοοτροπία.
Ναι σας λέω, προσωπικά γνωρίζω άνεργη κατ’ εξακολούθηση που διατηρεί smart και δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ ΜΜΜ (το διατηρεί προφανώς με τα χρήματα των γονιών της) και είναι 40 ετών, χωρίς ντροπή. Η σύνταξη του γέροντα γονέα. Σύντομα θα χτυπήσει και αυτό το «καμπανάκι». Μη πείτε πως δεν σας το είπα!
Δεν ξέρω για εσάς, στις Ευρωπαϊκές χώρες που εγώ έχω ταξιδέψει, καθημερινή, μετά τις 10.00 δεν κυκλοφορεί άνθρωπος έξω. Για πείτε μου στην Αθήνα μια περιοχή που καθημερινή δεν είναι ως αργά το βράδυ γεμάτη κόσμο να τρώει και να πίνει για αναψυχή; Nαι έχει μειωθεί πολύ το κύμα των «γλεντζέδων» τις καθημερινές αλλά και πάλι!
Αν διαβάσει η συνομοταξία του «παρά με ουρά για να είσαι άξιος» αυτό το κείμενο ξέρω από τώρα τι θα πει. «Γιατί να μην ζούμε όπως ζούσαμε, πειράξαμε κανέναν;»
Εγώ την απάντηση την έχω, αν θα τους αρέσει δεν ξέρω! Να ζει κανείς ταπεινά, να φτάνει ως εκεί που αντέχει, να αποκτήσει πρώτα την δυνατότητα για την μεγάλη ζωή και όχι να την κάνει δανεισμένη ή με πολλές στερήσεις για ένα φαίνεσθε ρηχό. Κι αν δεν την αποκτήσει ποτέ, δεν έγινε και τίποτα.
Τώρα για τον ποιόν πειράξατε η κουβέντα είναι μεγάλη και έχει αναλυθεί κατά κόρον η επίπτωση που είχε ο άναρχος πλουτισμός του Έλληνα τη δεκαετία του ‘80. Και αν το δούμε και εκ του αποτελέσματος, η γενιά των γονιών μας, οι γεννημένοι από το 50 και μετά που γνώρισαν την αφθονία και έκαναν αυτοσκοπό την απόκτηση περιουσίας, πόσο ευτυχισμένοι ήταν και πόσο είναι σήμερα;
Μήπως τελικά να τελειώνει μια και καλή, η Κυβέρνηση αντί να βγάζει ένα pass για κάθε πρόβλημα που προκύπτει, αφού σε αυτό πάντα προτίθεται η βραδείας καύσης ανταπόκριση του Έλληνα στις προκλήσεις των καιρών, να βγάλει ένα Greek Pass;
Ένα βοήθημα για να δώσει λίγο ακόμη χρόνο, από αυτόν που έχει στερέψει βέβαια, στον Έλληνα που ήθελε Ευρώπη αλλά δεν θέλει να ζήσει σαν Ευρωπαίος.
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
