Μην σταματάς να γελάς!..

Κοιτώντας ένα παλιό άλμπουμ με φωτογραφίες παρατήρησα το χαμόγελο εκείνο που αντικατοπτρίζονταν στα μάτια των παιδιών. Εξουθενωμένα από το παιχνίδι, κι όμως το χαμόγελο δεν βρισκόταν μόνο στα χείλη αλλά σε ολόκληρο το πρόσωπό  που έλαμπε.

Γράφει η Ευτυχία Λαμπροπούλου

Τα χρόνια πέρασαν, τα παιδιά μεγάλωσαν, η ρουτίνα της καθημερινότητας, οι υποχρεώσεις, τα πρέπει, τα μη και τα δεν άρχισαν σιγά –σιγά να αφαιρούν εκείνο το ζωηρό χαμόγελο από τα μάτια και το πρόσωπο.

Τι κι αν υπάρχουν οι αυτοφωτογραφήσεις (selfies); Το χαμόγελο δεν θυμίζει σε τίποτα εκείνο το αυθόρμητο, το γλυκό, το τρυφερό των παιδικών χρόνων. Όλες έχουν κάτι από ναρκισσιστικό ύφος ίσως και στο βάθος μια μελαγχολία.

Ζούμε την εποχή της κοινωνικής αποστασιοποίησης, ο κορωνοϊός ένα ακόμα στοιχείο που μας θυμίζει ότι ο άνθρωπος μέσα στην πολύβουη πόλη μονάχος του είναι. Άλλες φορές πάλι μπορεί να συναγελάζεται με πολλούς ανθρώπους και να νοιώθει μόνος.

Ας γυρίσουμε πάλι σε εκείνο το χαμένο χαμόγελο, χάθηκε ο αυθορμητισμός, η παιδικότητα και η αθωότητα… σοβάρεψε η ζωή μας και οι εποχές επιβάλουν τον προβληματισμό. Αυξημένες οι δυσκολίες, η καθημερινότητα θυμίζει τρενάκι του τρόμου που τρέχει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, η διασκέδαση ακόμα και αυτή γίνεται γιατί πρέπει να βγούμε, να φανούμε, να ανταποδώσουμε την κοινωνική υποχρέωση.

Κι όμως η ζωή είναι λίγη και λήγει που λέει ένας φίλος, κάποιες φορές καλό είναι να κοιτάμε λίγο μέσα μας και να βγάζουμε στην επιφάνεια το παιδί που έχουμε για τα καλά κρύψει. Ας το αφήσουμε ελεύθερο να εκφραστεί, να μιλήσει και κυρίως να αναμοχλεύσει στιγμές χαράς. Από το να φάει τις πατάτες με τα χέρια σε ένα καλό ρεστοράν, να πασαλειφτεί με παγωτό, να βγει πρώτο ραντεβού με τον άνθρωπο που θέλει να μοιραστεί στιγμές όχι σε κάποιο καλό bar αλλά στην ακροθαλασσιά όπως θα έκανε  στα 15 και στα 16… τι κι αν το κοντέρ γράφει 39 ή 49 δεν έχει καμία σημασία. Αξία έχει η ευτυχία που θα ζωγραφιστεί τα χείλη όχι για να βγει η Selfie αλλά γιατί η ζωή θα έχει φτιάξει το πιο όμορφο κάδρο.

Το πολυτιμότερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας είναι να μην αφήσουμε να μας κλέψουν το χαμόγελο. Το αληθινό χαμόγελο είναι η αποτύπωση της ψυχής στο πρόσωπό.