«Μπάστακας» του έχει κάτσει του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ( «Έρντι» για τους φίλους) ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τότε που για πρώτη φορά στάθηκε απέναντι του και του χάλασε το μεγάλο κόλπο με την οργανωμένη από τον νεοσουλτάνο εισβολή στον Έβρο τον Μάρτιο του 2020 χιλιάδων παράνομων μεταναστών και διαφόρων προσφύγων, σε μια προφανή απόπειρα να «ανατινάξει» τη νέα κυβέρνηση και να περιορίσει «με το καλημέρα» τη δυνατότητα της να ασκήσει σκληρή και αυτόνομη εξωτερική πολιτική.

Από τότε τα πήρε τα μηνύματα ο Έρντι και καθόλου δεν του άρεσαν, ήρθε και το καλοκαίρι του 2020 και ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την εικόνα μιας Ελλάδας που δεν κωλώνει, που απλώνεται μακρύτερα από τον ίσκιο της, που γίνεται σιγά-σιγά νοματαίος, συνάπτει συμφωνίες, αγοράζει όπλα, πουλάει θεσμικό τσαμπουκά με το διεθνές δίκαιο στο χέρι και την ίδια ώρα πολιτεύεται με τα εθνικά της συμφέροντα πρώτη μούρη και «δεν καταλαβαίνει χάρο» στην περιοχή.

Σε αυτό το, εν μέρει γνωστό και σε μεγάλο ποσοστό άγνωστο στον πολύ κόσμο, αλισβερίσι με την Τουρκιά που εξελίσσεται μπροστά και πίσω από τις κάμερες και τις διάφορες συνόδους (ΕΕ και ΝΑΤΟ) οι εντάσεις και οι φραστικές επιθέσεις προς την Αθήνα αποδεικνύουν, εκτός των άλλων, την ισχυρή πίεση που αισθάνεται ο Έρντι από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, πάνω που είχε καλομάθει από τον Αλ6 Τσίπρα να μπαινοβγαίνει στο Μαξίμου και να ζητάει, με τσαμπουκά, «την ορθή εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάνης», βέβαιος ων πως ο απέναντι του χαμπάρι δεν πήρε τι ακριβώς ζήτησε ο Ερντογάν και τι σημαίνει αυτή η απαίτηση του.

Δεν είναι προς απορία λοιπόν το γεγονός να ζητάει ο Έρντι από τον ελληνικό λαό «να στείλει ένα  δημοκρατικό μήνυμα στην κυβέρνηση του», μέσω της διαδικασίας των εκλογών, στην ουσία να καταψηφίσει την κυβέρνηση, δηλαδή να ενισχύσει την αξιωματική αντιπολίτευση, και «με τη βοήθεια του Έρντι» (όπου χρειαστεί) να την εγκαταστήσει ξανά στο Μαξίμου.

Ούτε είναι προς κατάπληξη το γεγονός πως το επίσημο κρατικό πρακτορείο της Τουρκίας έχει έκτο θέμα στη σειρά τις δηλώσεις Αλέξη Τσίπρα για τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Μαδρίτη επιβραβεύοντας τη στάση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με την οποία αποθεώνει την μεγάλη επιτυχία του Ερντογάν, ο οποίος «τα πήρε όλα κι έφυγε» απέναντι στον ψοφοδεή Μητσοτάκη, που «τα έχασε όλα και πανηγυρίζει».

Οι Τούρκοι κάνουν χοντρό παιχνίδι ενόψει των εκλογών στην Ελλάδα, θα το χοντρύνουν ακόμη περισσότερο στο κοντινό μέλλον, η μανία τους απέναντι στον Μητσοτάκη είναι δομικό στοιχείο της πολιτικής τους, ουσιαστικά διαμορφώνουν τη στάση τους στα ζητήματα της περιοχής από το αν θα κερδίσει ή θα χάσει ο Μητσοτάκης, αυτόν υπολογίζουν ως αντίπαλο, τους υπόλοιπους τους έχουν για πρωινό.

Καλό το σενάριο, πιασιάρικο που λένε, αλλά χάνει λάδια μόλις βγαίνει «να τα πει» ο Αλ6ς, εκεί γίνεται ο κακός χαμός, μέχρι να ξεχωρίσουν στον ΣΥΡΙΖΑ το «διατελώ» από το «επιτελώ» πάει, έφυγε το τρένο κι απόμεινε ο Πρόεδρας να ξεκινάει να γυρίσει με τα πόδια από τη Μαδρίτη, ο προηγούμενος ανάλογος από αυτόν γύρισε την ομάδα με πούλμαν από την Τουρκία…

Το παιχνίδι των Τούρκων είναι τόσο ξεκάθαρο και επιθετικό που δεν κάνει πλέον εντύπωση σε κανένα, δεν διαμορφώνει κανένα συσχετισμό στο εσωτερικό, ακόμη και μερικοί επαγγελματίες τουρκολάγνοι και σφουγγοκωλάριοι της τεράστιας πολιτικής σκέψης του Έρντι, που σιτίζονται από το πρυτανείο στα ελληνικά πανεπιστήμια και πουλάνε τηλεοπτικό νταηλίκι παρέα με μερικά πρακτοράκια της κακιάς ώρας,  έχουν λουφάξει τελευταία και « συγγνώμη, αλλά έχω κανονίσει κάτι άλλο» απαντάνε στις προσκλήσεις.

Γιατί επιμένει ο κ. Τσίπρας και η παρέα του να παίζουν στο παιχνίδι αυτό και να τροφοδοτούν με τις δημόσιες εμφανίσεις τους και τον λόγο τους τις ανιστόρητες αξιώσεις του Έρντι στην περιοχή;

Δεν πρόκειται για αντιπολιτευτικό μένος, δεν προκύπτει ως πολιτική επιλογή εξαιτίας της οιονεί προεκλογικής χρονιάς που διανύουμε, δεν υπηρετεί αυτή η τουρκολαγνία κάποιο εκλογικό αφήγημα, όποιος έτσι το εκλαμβάνει σφάλλει σφάλμα μέγα.

Το Έρντι και τον Αλ6 τους ενώνει απέναντι στην Ελλάδα ( τον καθένα από διαφορετική αφετηρία, αλλά κοινό στόχο) η απέχθεια που νοιώθουν για τη Δύση, για την αστική δημοκρατία και για το κράτος δικαίου, η εχθροπάθεια για τον κοινοβουλευτισμό και το βαθύτατο μίσος για την Ευρώπη και τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής.

Ακόμη και ως αντικειμενική αυτή η διαδικασία είναι εξαιρετικά δυναμική και ισχυρή, παράγει συνεχώς ταυτίσεις στο πολιτικό πεδίο, οδηγεί σε κοινές αναλύσεις και ανάλογες επιδιώξεις, επιτρέπει στον Ερντογάν να είναι παρών στην πολιτική ζωή της χώρας μας και τον διευκολύνει σημαντικά να παίζει το χαρτί της «σωστής πολιτικής επιλογής», την οποία ο ίδιος γνωρίζει και συστήνει και στον ελληνικό λαό, το έχει αυτό το δικαίωμα από την αίσθηση του «δυνατού» στην περιοχή, αυτή η «δύναμη» κάπου πρέπει να διοχετευθεί για να ικανοποιήσει τη δίψα της.

Υ.Γ. Και στο Αιγαίο «τα όμορφα drones, όμορφα μπλοκάρονται» και καταλήγουν παλιοσίδερα στα βάθη του πελάγου, έχουν φροντίσει οι φύλακες γι’ αυτό κι ας μην το λένε κι ας μην το διαλαλούν στα πέριξ… Μια δοκιμή θα πείσει!