Ο κ. Ντόναλντ Τραμπ αντιμετώπισε, μόνος, το σύνολο του αμερικανικού κατεστημένου· το συνέτριψε και ανεδείχθη ο 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ. Η «ευρωπαϊκή οικογένεια» επικράνθη, καθώς επίσης και σύμπασα η ελίτ στη Δύση.
Του Κ.Ιορδανίδη
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Οι δηλώσεις των Ευρωπαίων ηγετών είναι δηλωτικές αμηχανίας, βαθύτατης ανησυχίας ενώπιον του αγνώστου που αναδύεται στις Ηνωμένες Πολιτείες και της ασύγγνωστης απερισκεψίας ή ακριβέστερα υπεροψίας τους να έλθουν σε επαφή έστω και με επιτελείς του κ. Τραμπ – πολύ περισσότερο με τον ίδιο, που τον αντιμετώπισαν περίπου ως αποσυνάγωγο.
Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ σε όλη τη διάρκεια της εκστρατείας του παραβίασε κάθε κανόνα «πολιτικής ορθότητος», που τελικώς προσέλαβε διαστάσεις ανάλογες με τον κομφορμισμό στη Σοβιετική Ενωση. Με μόνη διαφορά ότι δεν ήταν «μικροαστικός», αλλά εξίσου πληκτικός, αυτάρεσκος και αποκομμένος από το αίσθημα της κοινωνίας.
Η υποψήφια των Δημοκρατικών κ. Χίλαρι Κλίντον προσπάθησε να κεφαλαιοποιήσει υπέρ αυτής τη «ρατσιστική» και «αντιφεμινιστική» διάσταση του αντιπάλου της. Απέτυχε παταγωδώς. Στην ομιλία της ύστερα από την εκλογική της ήττα, η κ. Κλίντον κάλεσε τους οπαδούς της να συνεχίσουν –όπως προτίθεται να πράξει και η ίδια– τον αγώνα για την προάσπιση των συνταγματικώς κατοχυρωμένων ατομικών ελευθεριών.
Αλλά ήταν εκτός θέματος, από μια άποψη, διότι το Σύνταγμα των ΗΠΑ περιλαμβάνει και διάταξη –μοναδική, πράγματι, παγκοσμίως– που κατοχυρώνει το «δικαίωμα των Αμερικανών πολιτών στην ευημερία». Αυτή ακριβώς ήταν η ισχύς του κ. Τραμπ, που ουσιαστικώς εξήγγειλε μια «Νέα Συμφωνία». Οχι κατά το πρότυπο του προέδρου Φραγκλίνου Ρούζβελτ τη δεκαετία του 1930, που βασιζόταν στην παρέμβαση του κράτους, αλλά με τη δραστηριοποίηση των αμερικανικών επιχειρήσεων στο εσωτερικό με επενδύσεις για την ανάπτυξη των υποδομών και της ανταγωνιστικότητος.
Κατά τον κ. Τραμπ, δεν είναι δυνατόν, απλούστατα, επιχειρήσεις που ανδρώθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες να δραστηριοποιούνται στο διεθνές στερέωμα και η χώρα να βυθίζεται στην παρακμή. Η τάση της οικονομικής ηγεμονίας οδήγησε, απλώς, στην καταστροφική και αδιέξοδη εμπλοκή των ΗΠΑ. Αδέξια απόπειρα αντιγραφής της «παγκοσμιοποιήσεως», που κωδικώς μπορεί να ονομαστεί ως «σύστημα Μπιλ Κλίντον και Τόνι Μπλερ», οδήγησε συνεργούσης της γερμανικής ακαμψίας και ιδιοτέλειας στην εξαθλίωση των πολιτών της Ενώσεως –στις χώρες του Νότου και όχι μόνον– προς χάριν της διεθνούς «ανταγωνιστικότητος», διά της φυγής των «επενδυτών» στις αγορές φτηνού εργατικού δυναμικού.
Πριν από χρόνια ένας πρώην μάλλον αποτυχημένος ηθοποιός του Χόλιγουντ, ο Ρόναλντ Ρέιγκαν, άλλαξε τη φυσιογνωμία του κόσμου και θεωρείται, πλέον, ακόμη και από αντιπάλους του ένας από τους μεγαλύτερους προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών. Στις εκλογές της περασμένης Τρίτης ο πρωταγωνιστής ενός reality show ανεδείχθη πρόεδρος των ΗΠΑ και ηγέτης μιας νέας Δεξιάς. Η «ευρωπαϊκή οικογένεια» περιέπεσε σε κατάθλιψη και έχει αποδιοργανωθεί.
Εν τέλει, θα προσαρμοσθεί.