«Ο Πούτιν και το περιβάλλον του τον Κυριάκο δεν τον πάνε με τίποτε. Τον θεωρούν πολύ ικανό, υπεράνω χρημάτων και αποφασισμένο να αγκυροβολήσει την Ελλάδα στη Δύση. Επίσης το γεγονός ότι η γυναίκα του είναι Πολωνέζα, από πλούσια αντιρωσική οικογένεια, χειροτερεύει τα πράγματα. Για την ώρα όμως, δεν θέλει ο πρόεδρος να δημιουργήσει πρόβλημα στον Κυριάκο.
Περιμένει να δει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στην Αμερική και ποια πολιτική εν τέλει θα ακολουθήσει ο Μπάιντεν έναντι της Ρωσίας. Αν οι Δημοκρατικοί το παρακάνουν, τότε η κατάσταση θα σκοτεινιάσει για την Ελλάδα και την Ανατολική Μεσόγειο.
Ένας σοβαρό επεισόδιο δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί. Για την ώρα ομως ο Πούτιν δεν θέλει να συσπειρώσει τη Δύση. Η υπονόμευση της ενότητας της είναι ο στόχος του. Τον ενδιαφέρουν όμως και οι πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας.
Τον κυκλοθυμικό Ερντογάν δεν τον πάει επίσης. Το σχέδιο του Ρώσου προέδρου είναι η ρωσοποίηση του Καύκασου και ιδιαίτερα τον Βόρειου τμήματος του και δεν θέλει να ανοίξει παρτίδες με τις τουρκόφωνες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Αυτό το έχει καταλάβει ο Ερντογάν και παίζει το παιχνίδι της Τουρκίας μεγάλης δύναμης, προσπαθώντας να ενσωματώσει στην τουρκική επιρροή, πληθυσμούς, εδάφη και θάλασσες της Κεντρικής Ασίας…». Αυτά μας λέει ο Π.Π. ελληνικής καταγωγής, μυστικοσύμβουλος στο Κρεμλίνο, ο οποίος από παλαιός φίλος του Μπόρις Γέλτσιν, σήμερα είναι μέλος των «σιλοβίκι», δηλαδή μιας πανίσχυρης ομάδας πρώην πρακτόρων της KGB, η οποία βρίσκεται στην υπηρεσία του Βλαδίμηρου Πούτιν και στην ουσία κυβερνά τη Ρωσία.
Μια Ρωσία, η οποία δεν έχει καμμίαν απολύτως εκτίμηση στην Τουρκία, πλην όμως στη σημερινή γεωπολιτική συγκυρία είναι υποχρεωμένη να τα έχει καλά μαζί της.Ευλόγως δε.
Από το 2010 και μετά, ο Ταγίπ Ερντογάν, βλέποντας ότι με αφορμή την χρηματοοικονομική κρίση αλλάζει άρδην και η γεωπολιτική τάξη πραγμάτων, αποφάσισε να μεταβάλλει σε βάθος χρόνου και τον προσανατολισμό της χώρας του, σε σχέση με τον δυτικό κόσμο Σε πρώτη φάση έτσι, «έσπασε» τη στρατηγική συμμαχία της Τουρκίας με το Ισραήλ και μπλέχτηκε στην αραβική άνοιξη με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, δηλαδή με το φυτώριο της ισλαμικής τρομοκρατίας.
Ταυτοχρόνως, ήλθε σε αντιπαράθεση με τις σημαντικότερες αραβικές χώρες, την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία και τη Συρία. Την ίδια περίπου εποχή, θα πραγματοποιηθεί η ρήξη με τον ήπιο ισλαμιστή φίλο του Φετουλάχ Γκιουλέν, ο οποίος δεν επεδίωκε την αντιπαράθεση με τη Δύση αλλά τη μεταβολή της Τουρκίας στον προνομιακό συνομιλητή της. Ρήξη που θα οδηγήσει και σε ένοπλη αντιπαράθεση, με το πραξικόπημα του 2016, όταν ο Ερντογάν, μαζί με τους Γκρίζους Λύκους και τους ευρασιανιστές στρατηγούς, θα έρθει σε σύγκρουση με τους γκιουλενιστές, τους Κεμαλικούς στρατιωτικούς και τις μυστικές υπηρεσίες… των ΗΠΑ και του Ισραήλ.
Εν συνεχεία, με αφετηρία το κουρδικό ζήτημα στη Συρία και το Ιράκ, θα προσεγγίσει εκών ή άκων τη Ρωσία και το … Ιράν, κάνοντας ανοίγματα και στην Κίνα στο οικονομικό πεδίο.
Απομακρύνεται έτσι όλο και περισσότερο από τη Δύση αναπτύσσοντας μια στρατηγική, σε αυξανόμενο ανταγωνισμό με τα δυτικά συμφέροντα, ενώ συγκρούεται και με τη Γαλλία, στην Αφρική. Σταδιακώς, χωρίς ακόμα να έχει εγκαταλείψει τους δεσμούς της, κυρίως τους οικονομικούς, με τη Δύση, μεταβάλλεται σε μια δύναμη του «ενδιάμεσου χώρου» που χρησιμοποιεί τη στρατηγική γεωπολιτική της θέση για να καθίσταται απαραίτητη σε όλους, μιά στάση που διευκολύνει εκβιαστικές πιέσεις.
Στη βάση της λογικής αυτής, με τη βοήθεια της Ρωσίας και του Κατάρ, η Τουρκία θα επιδιώξει να αποσταθεροποιήσει την Ελλάδα στο εσωτερικό της. Και από την άποψη αυτή, θα περιμένει να διαπιστώσει ποιες θα είναι οι ουσιαστικές δραματικές επιπτώσεις της υγειονομικής κρίσης στην οικονομία και πώς αυτές μπορούν να αξιοποιηθούν για αποσταθεροποίηση, επισημαίνουν διπλωματικοί παράγοντες στην Ελλάδα.
Ήδη, από πληροφορίες που έχουμε, σε πρώτη φάση, στόχος των ενδιαφερομένων είναι η υπονόμευση της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη και η αποτροπή με κάθε τρόπο του οποιουδήποτε ανοίγματος του προς την κεντροαριστερά, πέρα από αυτό που ήδη έγινε.Και από την άποψη αυτή οι ψεκαστικά προπαγάνδα έχει ήδη πρώτο ρόλο.
Ωστόσο την ώρα, στους φορείς της ψεκαστικής προπαγάνδας, δεν τους βγαίνει και το παιγνίδι της εκκλησίας. Τα φούμαρα που κάποιοι πουλούσαν ότι δήθεν ο ιός δεν μεταδίδεται στις εκκλησίες και άλλα παρόμοια, διαψεύδονται τραγικά από νοσηλευόμενους ιερωμένους που με πρώτον τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο πληρώνουν βαρύ τίμημα στην ψεκαστική ανοησία.
Παρ’ όλα αυτά, γελοίοι δημοσιογράφοι και άλλοι τσαρλατάνοι, εξακολουθούν να ποντάρουν στη συνωμοσιολογία, πιστεύοντας ότι μέσω αυτής θα πλήξουν τη χώρα.
Στις τάξεις όμως των χρηματοδοτών της ιδεολογίας των ψεκασμένων, υπάρχει σοβαρός προβληματισμός για το αν υπό τις σημερινές συνθήκες η Ελλάδα μπορεί να αποσταθεροποιηθεί, όπως αυτό συνέβη το 2012.
Την εποχή εκείνη, Ρώσοι και Καταριανοί έριξαν μπόλικο χρήμα στην προσπάθειά τους για να πετύχουν τελικά μια τρύπα στο νερό. Μήπως, λοιπόν, αυτή τους η αποτυχία εξωθήσει τον Ερντογάν και τη μεγαλομανία του να τους εμπλέξει σε χειρότερες εξελίξεις; Αυτό είναι ένα πολύ κρίσιμο ερώτημα.