Στο δρόμο για τη χρεοκοπία

Μέσα στη πανωλεθρία των ημερών από το κορωνοϊό παγκοσμίως, ο Ντόναλντ Τραμπ προσπαθεί να βρει τρόπο να χρηματοδοτήσει της πετρελαϊκές εταιρίες και τις εταιρίες μεταφορών.

Πολιτική Ανάλυση της Μαρίας Άνθη

Η παγκόσμια κατανάλωση έπεσε κατακόρυφα κατά τέτοιο τρόπο ώστε να χρειάζονται άμεσα κεφάλαια. Στην Ελλάδα σκέφτονται να χρηματοδοτήσουν χρεοκοπημένες εταιρίες μεταφορών. Αυτό σημαίνει ότι δεν συνετίστηκαν επαρκώς από τη κρίση και οδεύουν προς τα ίδια λάθη που οδήγησαν σε αυτήν.

Εάν το κράτος, χρηματοδοτούσε όλες τις χρεοκοπημένες μεγάλες εταιρίες και τράπεζες όπως στο παρελθόν, στο τέλος θα χρεοκοπούσε και το ίδιο γιατί ποιος θα σηκώσει ένα τέτοιο βάρος. Από που θα αντλήσει το κράτος τους πόρους αυτούς, από τους φορολογούμενους; αυτό είναι ένα ερώτημα. Από τις κατεστραμμένες μικρομεσαίες επιχειρήσεις; από τους δημοσίους υπαλλήλους; από που θα αντληθεί ένα μεγάλο μέρος του ποσού χρηματοδότησης αυτά είναι ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν.

Αν υπολογίσομε όλα αυτά που λένε οι ειδικοί να δώσει το κράτος, στο τέλος θα υπάρξει ανάκαμψη γιατί δεν θα έχουμε αποθεματικά, τα ήδη αποθεματικά που έχουμε όμως δεν φθάνουν. Έτσι το κράτος θα είναι αναγκασμένο να χρεωθεί από άλλα ιδιωτικά κεφάλαια που είναι ρευστά. Αν σκεφτούμε ότι το μεγαλύτερο μέρος του κινούμενου κεφαλαίου είναι εικονικό, σε σχέση με το πραγματικό - με αυτό τον τρόπο - το νεκρό κεφάλαιο που είναι αέρας θα καταπιεί, θα ρουφήξει, το πραγματικό.

Στο Παρίσι, μπορεί ένα σπίτι να κοστίζει ένα εκατομμύριο ευρώ ενώ η πραγματική του αξία δεν αγγίζει ούτε τις εκατό χιλιάδες ευρώ. Αυτό το κάνει ο καπιταλισμός, φουσκώνει δηλαδή ανεβάζει τις τιμές με αποτέλεσμα να εξανεμίζονται τα εισοδήματα. Είναι σαν να ρίχνουμε στο κρασί νερό, αυτό σημαίνει ότι δεν θα έχουμε δύο κιλά κρασί αν προσθέσουμε ένα κιλό νερό επιπλέον. Διότι εάν το αποστάξουμε θα δούμε πόσο κρασί έχουμε. Όλο το σύστημα δουλεύει για να παράγει εικονικό κεφάλαιο, έτσι υπάρχει ο κίνδυνος το εικονικό κεφάλαιο να καταπιεί το πραγματικό και τότε έρχεται η φτώχεια και η πείνα.

Το φούσκωμα είναι το εικονικό κεφάλαιο που τρώει το πραγματικό. Έτσι έσκασε η φούσκα με τα ακίνητα το 2008 και τώρα σκάει η φούσκα στα πετρέλαια.

Έφθασε η τιμή στο βαρέλι πετρελαίου τέσσερις φορές πιο πάνω από ότι ήταν πριν δυο χρόνια. Είναι ακριβώς το αντίθετο από ότι συνέβη το 1973 με τη πετρελαϊκή κρίση, όπου το βαρέλι ήταν στα τρία δολάρια και έφθασε στα δώδεκα δολάρια το βαρέλι μέσα σε ένα χρόνο.

Ουσιαστικά τώρα αυτό συνέβη με τη πτώση του παγκόσμιου καταναλωτισμού λόγω πανδημίας, απλώς δεν το λένε. Ο δρόμος όμως για τη χρεοκοπία βρίσκεται μπροστά μας.