Κάποιος πρέπει να το σταματήσει. Δεν είναι άσκηση δικαιώματος, επί της ουσίας είναι... πολιτικό ατόπημα. Βαρύτερο από όσα έγιναν στην οικονομία. Ανατριχιαστικότερο από όσα παρακολουθούμε στην πολιτική. Καταστροφικότερο από τις συνέπειες της αποτυχίας διαδοχικών κυβερνήσεων.
Του Γιώργου Λακόπουλου
Με άλλα λόγια είναι αυτό που δεν έπρεπε να μας συμβεί -επειδή συμβαίνει στα θεμέλια και όχι στο εποικοδόμημα. Αντί να ασχολείται η αντιπολίτευση με το αν ο νόμος Παπά, "περιόριζε την ελεύθερη έκφραση", όφειλε να αντιδράσει προτού καν εκδηλωθεί. Γιατί είναι εγκαιροφλεγής βόμβα για την κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Υπερβολές; Για να δούμε γιατί ακριβώς πρόκειται
Από τις τρεις συντεταγμένες εξουσίες της Πολιτείας η μόνη που οφείλει να μένει μακριά από την πολιτική είναι η Δικαστική. Ο δικαστής κρίνει με βάση τον νόμο και κατά συνείδηση. Τίποτε άλλο δεν μπορεί να παρεμβάλλεται ανάμεσα σ' αυτόν και τον πολίτη, ή τον φορέα, που άγεται ενώπιον του. Πολύ περισσότερο το πολιτικό του φρόνημα.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει στο χώρο της Δικαιοσύνης, με πρωτοβουλία μάλιστα της... προέδρου του Αρείου Πάγου!
Το πολιτικό φρόνημα καθίσταται στοιχείο δημόσιας ταυτότητας του δικαστή -με επιλογή του. Εκεί θα οδηγήσει αναπόφευκτα η ίδρυση νέου συνδικαλιστικού φορέα με την επωνυμία "Ένωση Ανώτατων και Ανώτερων Δικαστών και Εισαγγελέων".
Επειδή συνιστά συνδικαλιστική διάσπαση στην "Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων" που ήδη εκπροσωπεί όσους ανήκουν στον δικαστικό κλάδο; Ποιος νοιάζεται γι' αυτό. Γιατί είναι κοινό μυστικό ότι στην καινούργια ένωση θα εντάσσονται... φιλοκυβερνητικοί δικαστές. Δηλαδή δικαστές που θα είναι φιλο-Συριζαίοι , απροκάλυπτα.
Αντιλαμβάνεται κανείς γιατί μιλάμε; Θα έχουμε στη Δικαιοσύνη τον συνδικαλιστικό φορέα του ΣΥΡΙΖΑ και τους υπόλοιπους από την άλλη. Αν δεν προκύψουν και Ενώσεις προσκείμενες σε άλλα κόμματα, ώστε οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης να συνδικαλίζονται ανάλογα με τις πολιτικές πεποιθήσεις τους. Δηλαδή εμμέσως να τις δηλώνουν. Πρακτικά στην έδρα του Δικαστηρίου θα κάθεται κάποιος με κομματική κονκάρδα στο πέτο.
Προφανώς οι δικαστικοί ως πολίτες έχουν τις πολιτικές απόψεις τους και ψηφίζουν κατά βούληση. Αλλά οι πολίτες δε τις γνωρίζουν. Εδώ έχουμε κάτι διαφορετικό. Οι δικαστές "δηλώνουν" προσκείμενοι σε κάποιο κόμμα, επιλέγοντας το συνδικάτο του. Έτσι η Δικαιοσύνη θα τέμνεται με πολιτικά και κομματικά κριτήρια. Ίσως η τάση επεκταθεί και στους ένστολους στη συνέχεια.
Νοείται απονομή Δικαιοσύνης από κάποιον ο όποιος θα έχει εκδηλώσει τις πολιτικές προτιμήσεις του εντασσόμενος στη μια ή στην άλλη συνδικαλιστική οργάνωση; Ποιος πολίτης θα δεχθεί να τον δικάσει ο, κατά τεκμήριο, ...πολιτικός του αντίπαλος; Η ποιός δεν θα θέλει αντιστοίχως στην έδρα τον ομοϊδεάτη του;
Είναι αδιανόητο ότι το πρώτο όνομα στον κατάλογο όσων θα αποτελέσουν τον νέο φορέα - που θα απηχεί τις θέσεις ενός κυβερνητικού κόμματος σήμερα, τις θέσεις ενός κόμματος της αντιπολίτευσης αύριο - είναι της επικεφαλής της Δικαιοσύνης, Βασιλικής Θάνου. Άλλο η συνδικαλιστική δράση, άλλο ο κομματικός καταμερισμός της.
Δικαιοσύνη με δικαστές που κάνουν, αντικειμενικά, το πολιτικό τους φρόνημα σημαία, δεν είναι Δικαιοσύνη. Και αργά ή γρήγορα θα φτάσουμε σε δικαστές που θα έχουν ως δόγμα αυτό που έλεγε ο Γάλλος συγγραφέας Μαρσέλ Πανιόλ: "Τους ενόχους είναι προτιμότερο να τους διαλέγεις, παρά να τους ψάχνεις".
Πηγή: capital.gr
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
