Έχει νόημα να επενδύει κάποιος, από τους ελάχιστους που απόμειναν να ασχολούνται με την άλλοτε «κυβερνώσα αριστερά» σε μια πολιτική νεκρανάσταση του Αλέξη Τσίπρα, σε σημείο ώστε να συζητάει ήδη (παρέα με κολλητού του εντός της Κουμουνδούρου) «την αναβολή ή την ματαίωση του προγραμματισμένου συνεδρίου, που θα επικυρώσει τι τέσσερις προεδρικές υποψηφιότητες, συνεπώς και την αναβολή ή την ματαίωση των εκλογών, καθώς αυτές δεν έχουν νόημα από την ώρα που ο ιστορικός ιδιοκτήτη της αριστερής ελπίδας (κατά κόσμον Αλέξης Τσίπρας) ετοιμάζεται οσονούπω να επανακάμψει καβάλα στ΄άσπρο άλογο και να κατακτήσει και πάλι τα πλήθη μαζί με την εξουσία;».
Του Χρήστου Υφαντή
Αν κανείς εξαιρέσει την κυρία Νοτοπούλου, που τόσα καταλαβαίνει, τόσα λέει, ούτε η επίσημη His Master’ s Voice Όλγα Γεροβασίλη δεν τρέψει ανάλογες αυταπάτες, τουλάχιστον για το προσεχές διάστημα, με την έννοια πως οι αριθμοί είναι απαγορευτικοί και όταν οι αριθμοί ομιλούν δεν λένε ποτέ ψέματα.
Οι «αριθμοί» είναι δημοσκοπικοί από τη μια και πολιτικοί από την άλλη, μετριούνται με ποσοστά και βουλευτές και σε κάθε περίπτωση έχουν διαμορφώσει (μόνιμα ή συγκυριακά θα δείξει) ένα πλαίσιο αναφοράς που δεν ευνοεί την νεκρανάσταση της πολιτικής Mummy του Σουνίου, όσο και αν ο ίδιος ή «κύκλοι του» επιθυμούν να συντηρήσουν μια ανάλογη προοπτική.
Στη διαδικασία της ιστορικής επανάκαμψης του κ. Τσίπρα στην ενεργή πολιτική δραστηριότητα ( τώρα απλώς παριστάνει τον πολιτικό) τίποτε πλέον δεν είναι και δεν μοιάζει εύκολο σε σχέση με το προηγούμενο καθεστώς.
Εκτός όλων των άλλων, από το 2019 μέχρι και σήμερα διαμοιράσθηκαν τα πολιτικά ιμάτια του σε κάμποσους επιγόνους (από τον Βαρουφάκη έως τον Χαρίτση και τον Τσακαλώτο και από την Ζωή έως τον Λαφαζάνη) και την ίδια ώρα το απονομιμοποιημένο έως το 2023 ΠΑΣΟΚ άρχισε να τσιμπάει σε ποσοστά και «κυβερνησιμότητα», διεξήγαγε υποδειγματικές πολιτικά εκλογές, εξέλιξε νέο αρχηγό τον παλιό ακυρώνοντας όλους τους διεκδικητές του θρόνου τη Χαριλάου Τρικούπη και πλέον δεν δείχνει καμία διάθεση να αυτοκτονήσει για τα μάτια του Αλέξη και της Περιστέρας.
Με τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ σε πλήρη και γενικευμένη αποσύνθεση, το ΠΑΣΟΚ να ετοιμάζεται και τυπικά για τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον Κουτσούμπα να θρηνεί ακόμη την απώλεια του Στάλιν και να αποκαθιστά στην κομματική νομιμότητα τον Ζαχαριάδη (τον Νίκο, όχι τον Γιώργο), χώρος για τον Τσίπρα δεν υπάρχει πουθενά, άλλωστε έχει πάψει από καιρό να είναι το αριστερό wonderkind, η κυβερνητική θητεία του πέρασε και κρίθηκε, τώρα απομένουν κάτι «λεπτομέρειες» να διευκρινιστούν σχετικά με την Novartis και τους πλουμιστούς ΠαπαγγελοπουλοΠαππάδες, θα έρθει κι αυτή η ώρα.
Προς τι τότε οι διαρροές προθέσεων, οι ερμηνείες δημόσιων εμφανίσεων σε Ινστιτούτα και ιδρύματα «για την οικονομία και την ακρίβεια» με στημένες ομιλίες και οι τεχνητές προσδοκίες που διακινούνται στην ευρύτερη κεντροαριστερά από την πλευρά των «87» ή «100» και περιγράφουν μια εξέλιξη, όπως είναι η νεκρανάσταση του «άχαστου ηγέτη», τόσο βέβαιη, ώστε να την περιμένει κανείς να εκδηλωθεί οσονούπω και με μεγάλη ένταση;
Δυο είναι οι λόγοι. Πρώτος, η επιθυμία των «ορθόδοξων» της Κουμουνδούρου να ρίξουν στην πιάτσα, έστω και επικοινωνιακά, έναν «αρχηγό» ευρείας αποδοχής και με θετικό (κατ΄αυτούς) πρόσημο, ώστε να λειτουργήσει ως κράχτης και να συμβάλλει στην συσπείρωση όσων δυνάμεων απόμειναν, ακυρώνοντας, ταυτόχρονα, πολιτικά και κομματικά την επιλογή Κασσελάκη και νομιμοποιώντας τις οργανωτικές κασκαρίκες των επαγγελματιών άεργων να διατηρήσουν στην κατοχή τους για όσο αντέξει την κότα που κάνει τα χρυσά αυγά ( λέγεται και κρατική επιχορήγηση).
Εκτιμούν, ότι η επίκληση της «βέβαιης» επανόδου του κ. Τσίπρα στην ενεργή δράση θα λειτουργήσει αποτρεπτικά απέναντι στην ομάδα Κασσελάκη, που αυτή τη στιγμή εμφανίζεται να καρπώνεται τη μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων (όσοι είναι) του χώρου.
Δεύτερος λόγος, η αποτροπή της εκλογής Πολάκη στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία τα ορφανά του Τσίπρα απεύχονται, αλλά δεν είναι σε θέση εκλογικά να την αποτρέψουν. Εξέλιξη που αν επιβεβαιωθεί θα κλείσει το δρόμο στην επάνοδο του Αλέξη Τσίπρα στην Κουμουνδούρου, καθώς ο πούρος Κρητικός δεν δείχνει καμία διάθεση να αποτελέσει «λαγό» για την επιστροφή του κ. Τσίπρα στην εξουσία και στη συνέχεια να γίνει θυσία στις ορέξεις της κυρίας Γεροβασίλη.
Στους δύο παραπάνω λόγους μπορεί κανείς να προσθέσει και την άμεση, τη ζωτική ανάγκη να διατηρηθεί η κοινοβουλευτική ομάδα όσο περισσότερο γίνεται αρραγής για να μην κινδυνεύσει η θέση της αξιωματική αντιπολίτευσης και τα εξ αυτής απορρέοντα προνόμια, πολιτικά και κοινοβουλευτικά, οι προσευχές στην εικόνα ενός έτοιμου να ξεκινήσει το μεγάλο ταξίδι της επιστροφής Τσίπρα όλο και κάποιον ταλαντευόμενο μπορεί να πείσουν να παραμείνει στην στρούγκα και να μην ροβολήσει κατά τον Ταύρο.
Η μετάθεση ή ακύρωση των εκλογών και η συγκρότηση μιας «μεταβατικής ηγετικής ομάδας» από την κυρά Όλγα και την παρέα της (με ολίγη από Πολάκη), με τον κ. Παππά να διατηρεί τον ρόλο του επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας κι όλους τους «Καππαδόκες» να είναι ευχαριστημένοι και να ομνύουν στο φάντασμα του Τσίπρα, είναι μια διέξοδος από τα τεράστια αδιέξοδα του χώρου, επιτρέπει να κερδηθεί πολύτιμος χρόνος, να λειτουργήσει η παραμυθία του «ασώτου υιού» και να επιτρέψει την συγκρότηση ενός νέου, στην ουσία, κομματικού μορφώματος, στο οποίο μπορούν, υπό όρους, να βρουν ρόλο οι ΤζανακοπουλοΧαρίτσηδες και ο Βαρουφάκης μπας και σωθεί ο,τιδήποτε αν σώζεται από την παλιά αίγλη της κυβερνώσας αριστεράς.
Θα πείτε «αριστερά ευχολόγια» και «δουλειά δεν είχε ο διάολος …» και θα έχετε δίκιο, αυτό ακριβώς συμβαίνει και καμία ωραιοποιημένη διαρροή ή πληροφορία ή εκτίμηση ή προσδοκία δεν μπορεί να αλλάξει την κατάσταση, αλλά «πενία τέχνας κατεργάζεται».