Να αναστρέψει τη βλάβη που προκαλεί η καθιστική ζωή και να προλάβει το ενδεχόμενο μελλοντικής καρδιακής ανεπάρκειας, μπορεί η γυμναστική αν γίνεται στη σωστή ποσότητα και αν ξεκινήσει κανείς να αθλείται εγκαίρως, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο "Circulation".
Πρόκειται για μελέτη του Ινστιτούτου Άσκησης και Περιβαλλοντικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Southwestern του Τέξας και του Πρεσβυτεριανού Νοσοκομείου του Ντάλας, που κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, για να αποκομίσει κανείς το μέγιστο όφελος πρέπει να ξεκινήσει να γυμνάζεται πριν την ηλικία των 65 ετών, όταν η καρδιά διατηρεί ακόμα την πλαστικότητά της και την ικανότητα να αναπλάθεται. Ενώ η άθληση θα πρέπει να γίνεται τέσσερις με πέντε φορές την εβδομάδα.
«Βάσει σειράς πειραμάτων που έκανε η ομάδα μας τα τελευταία πέντε χρόνια, αυτή η 'δόση' γυμναστικής μπορεί να γίνει η 'ιατρική συνταγή' για τη ζωή. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να την εντάξουν στην καθημερινότητά τους, όπως ακριβώς κάνουν καθημερινά ένα ντουζ ή πλένουν τα δόντια τους», σχολιάζει ο Δρ Μπέντζαμιν Λεβιν, καθηγητής Παθολογίας στο αμερικανικό πανεπιστήμιο.
Το πρόγραμμα εκγύμνασης που μελέτησαν οι ερευνητές περιελάμβανε:
- μια εβδομαδιαία συνεδρία υψηλής έντασης άσκηση για 30 λεπτά, όπως αερόβια γυμναστική
- κάθε συνεδρία ακολουθούσε μια συνεδρία χαμηλής έντασης άσκησης
- μια συνεδρία διάρκειας 60 λεπτών ενδιάμεσης έντασης
- μια έως δύο συνεδρίες κάθε εβδομάδα γίνονταν σε μέτρια ένταση
- μια έως δύο συνεδρίες επικεντρώνονταν στην ενδυνάμωση με βάρη ή με χρήση μηχανημάτων.
Οι συμμετέχοντες στη μελέτη είχαν ξεκινήσει σταδιακά με τρεις 30λεπτες συνεδρίες μέτριας έντασης για τους πρώτους τρεις μήνες και κορύφωσαν τις επιδόσεις τους στους δέκα μήνες όταν προστέθηκαν δυο υψηλής έντασης αερόβια μεσοδιαστήματα.
Οι 53 εθελοντές, 45-64 ετών, που είχαν λάβει μέρος στη μελέτη είχαν χωριστεί σε δύο ομάδες, η μια έκανε το πρόγραμμα γυμναστικής για δύο χρόνια με επίβλεψη και η άλλη αποτέλεσε την ομάδα ελέγχου, που έκανε γιόγκα και ασκήσεις ισορροπίας.
Στο τέλος της διετίας, η ομάδα της γυμναστικής είχε 18% βελτίωση στη μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου κατά την άθληση και πάνω από 25% βελτίωση στην ελαστικότητα της αριστερής καρδιακής κοιλίας.
Η καθιστική ζωή μπορεί να οδηγήσει σε σκλήρυνση της αριστερής κοιλίας της καρδιάς, δηλαδή του τμήματος του καρδιακού μυ που διοχετεύει το υπόλοιπο σώμα με πλούσιο σε οξυγόνο αίμα.
«Όταν ο καρδιακός μυς σκληραίνει αυξάνεται η αρτηριακή πίεση και ο καρδιακός θάλαμος δεν γεμίζει πλήρως με αίμα. Στην χείριστη περίπτωση το αίμα μπορεί να μπει στους πνεύμονες και τότε μπορεί να εκδηλωθεί καρδιακή ανεπάρκεια», εξηγεί ο Δρ Λέβιν.
Προηγούμενη μελέτη του Πανεπιστημίου Southwestern είχε δείξει ότι η σκλήρυνση της αριστερής καρδιακής κοιλίας συχνά εμφανίζεται κατά τη μέση ηλικία όταν το άτομο δεν αθλείται και δεν είναι σε καλή φυσική κατάσταση.
Όμως, οι κοιλίες της καρδιάς διατηρούνται ελαστικές και μεγάλες στα άτομα που κάνουν πρωταθλητισμό ακόμα και για δεκαετίες μετά το τέλος της αγωνιστικής τους καριέρας.
Πρόκειται για μελέτη του Ινστιτούτου Άσκησης και Περιβαλλοντικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Southwestern του Τέξας και του Πρεσβυτεριανού Νοσοκομείου του Ντάλας, που κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, για να αποκομίσει κανείς το μέγιστο όφελος πρέπει να ξεκινήσει να γυμνάζεται πριν την ηλικία των 65 ετών, όταν η καρδιά διατηρεί ακόμα την πλαστικότητά της και την ικανότητα να αναπλάθεται. Ενώ η άθληση θα πρέπει να γίνεται τέσσερις με πέντε φορές την εβδομάδα.
«Βάσει σειράς πειραμάτων που έκανε η ομάδα μας τα τελευταία πέντε χρόνια, αυτή η 'δόση' γυμναστικής μπορεί να γίνει η 'ιατρική συνταγή' για τη ζωή. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να την εντάξουν στην καθημερινότητά τους, όπως ακριβώς κάνουν καθημερινά ένα ντουζ ή πλένουν τα δόντια τους», σχολιάζει ο Δρ Μπέντζαμιν Λεβιν, καθηγητής Παθολογίας στο αμερικανικό πανεπιστήμιο.
Το πρόγραμμα εκγύμνασης που μελέτησαν οι ερευνητές περιελάμβανε:
- μια εβδομαδιαία συνεδρία υψηλής έντασης άσκηση για 30 λεπτά, όπως αερόβια γυμναστική
- κάθε συνεδρία ακολουθούσε μια συνεδρία χαμηλής έντασης άσκησης
- μια συνεδρία διάρκειας 60 λεπτών ενδιάμεσης έντασης
- μια έως δύο συνεδρίες κάθε εβδομάδα γίνονταν σε μέτρια ένταση
- μια έως δύο συνεδρίες επικεντρώνονταν στην ενδυνάμωση με βάρη ή με χρήση μηχανημάτων.
Οι συμμετέχοντες στη μελέτη είχαν ξεκινήσει σταδιακά με τρεις 30λεπτες συνεδρίες μέτριας έντασης για τους πρώτους τρεις μήνες και κορύφωσαν τις επιδόσεις τους στους δέκα μήνες όταν προστέθηκαν δυο υψηλής έντασης αερόβια μεσοδιαστήματα.
Οι 53 εθελοντές, 45-64 ετών, που είχαν λάβει μέρος στη μελέτη είχαν χωριστεί σε δύο ομάδες, η μια έκανε το πρόγραμμα γυμναστικής για δύο χρόνια με επίβλεψη και η άλλη αποτέλεσε την ομάδα ελέγχου, που έκανε γιόγκα και ασκήσεις ισορροπίας.
Στο τέλος της διετίας, η ομάδα της γυμναστικής είχε 18% βελτίωση στη μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου κατά την άθληση και πάνω από 25% βελτίωση στην ελαστικότητα της αριστερής καρδιακής κοιλίας.
Η καθιστική ζωή μπορεί να οδηγήσει σε σκλήρυνση της αριστερής κοιλίας της καρδιάς, δηλαδή του τμήματος του καρδιακού μυ που διοχετεύει το υπόλοιπο σώμα με πλούσιο σε οξυγόνο αίμα.
«Όταν ο καρδιακός μυς σκληραίνει αυξάνεται η αρτηριακή πίεση και ο καρδιακός θάλαμος δεν γεμίζει πλήρως με αίμα. Στην χείριστη περίπτωση το αίμα μπορεί να μπει στους πνεύμονες και τότε μπορεί να εκδηλωθεί καρδιακή ανεπάρκεια», εξηγεί ο Δρ Λέβιν.
Προηγούμενη μελέτη του Πανεπιστημίου Southwestern είχε δείξει ότι η σκλήρυνση της αριστερής καρδιακής κοιλίας συχνά εμφανίζεται κατά τη μέση ηλικία όταν το άτομο δεν αθλείται και δεν είναι σε καλή φυσική κατάσταση.
Όμως, οι κοιλίες της καρδιάς διατηρούνται ελαστικές και μεγάλες στα άτομα που κάνουν πρωταθλητισμό ακόμα και για δεκαετίες μετά το τέλος της αγωνιστικής τους καριέρας.
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
