Το ποίημα της Κυριακής: Της θαλπωρής οι μέρες
Στου Δεκέμβρη το παράθυρο ανάβει πάλι μικρό φως κι ό,τι μας λύγισε τον χρόνο γίνεται ψίθυρος γλυκός. Στο τραπέζι το στρωμένο αχνίζουν μνήμες π...
Στου Δεκέμβρη το παράθυρο ανάβει πάλι μικρό φως κι ό,τι μας λύγισε τον χρόνο γίνεται ψίθυρος γλυκός. Στο τραπέζι το στρωμένο αχνίζουν μνήμες π...
Ο Δεκέμβριος κατεβαίνει αθόρυβα σαν σκιά που χαμηλώνει τον κόσμο. Τα πρωινά μυρίζουν καπνό και οι πόλεις ανάβουν φώτα για να θυμηθούν πως δεν χάθη...
Στις έξι το ξυπνητήρι χτυπάει σαν σειρήνα, ο ήλιος δεν προλαβαίνει να φανεί. Ο καφές στάζει μηχανικά, οι δρόμοι ανασαίνουν καυσαέριο και βιασύνη. ...
Ξημέρωσε φως στα βουνά της Ηπείρου, κι ο άνεμος σήκωσε λόγια ιερά· «Όχι!» — φωνή που γεννήθηκε απ’ το τίμιο χείλος, κι έγινε δάφνη και αίμα ξανά. ...
Το πρωί μυρίζει ξύλα και βρεγμένη γη, το τζάκι καπνίζει αργά σαν αναστεναγμός. Η γιαγιά στο κατώφλι ρίχνει καλαμπόκι στις κότες, κι εγώ θυμάμαι τα ...
Δεν έμαθε να σκύβει, ούτε να μετρά τις λέξεις του με φόβο· μίλαγε κι η φωνή του έσπαγε τζάμια, όχι για να τρομάξει, μα για να περάσει φως. Τον ...
Σαν φίδι που σέρνεται μέσα στο αίμα, φωλιάζει κρυφά, ζητάει εκδίκηση· φωνή που γδέρνει τα σωθικά, μια φωτιά που δεν χορταίνει στάχτη. Κανείς δεν...
Στου Ιούλη τη φωτιά, του '65, σαν μίσος που παγώνει την καρδιά, ξεχύθηκαν στους δρόμους νιότης λάβες να σπάσουνε της Ύβρεως τη σιγαλιά. Ο λαός ...
Στο στόμα μου φύτρωσε ρολόι, δείχνει την ώρα που με κοίταξες. Τα δόντια έγιναν πλήκτρα πιάνου κάθε φιλί σου, ένα σονέτο άναρχο Στο στέρνο μου κα...
Η αγάπη είναι ένα παράθυρο που αρνείται να κλείσει ενώ ο άνεμος γελάει με τα κουρτινάκια της λογικής. Περπατά σε πεζοδρόμια από ψίθυρους φοράει ...
Διεθνής Ημέρα μουσείων την Κυριακή με δράσεις σε δημόσια και ιδιωτικά μουσεία και ελεύθερη είσοδο και ξεναγήσεις σε όλη τη χώρα. Στη φετινή γιορτή ...
Οι ρίζες ψιθυρίζουν μυστικά στ’ αστέρια, και το φεγγάρι φυτρώνει σε ελιάς κλαδί Τα σύννεφα στάζουν γέλιο στις μαργαρίτες, κι ο άνεμος χορεύ...