Πώς θα ξεφύγει η χώρα μας από τις νέες Συμπληγάδες

Τρία είναι τα μείζονα ζητήματα, τα οποία το τελευταίο χρονικό διάστημα διαμορφώνουν κάθε μέρα το μενού της ειδησεογραφίας.

Του Γιάννη Μιχαήλ

Χωρίς βαθμό αξιολόγησης τα παραθέτουμε: Πρώτον είναι το νέο κύμα της πανδημίας, καθώς η διασπορά του ιού προκαλεί δικαιολογημένες ανησυχίες στην πλειοψηφία των πολιτών, μάλιστα τώρα που άνοιξαν τα σχολεία.

Το δεύτερο έχει σχέση με τις οικονομικές συνέπειες, οι οποίες είναι απότοκες της νέας συρρίκνωσης των δραστηριοτήτων όλων σχεδόν των επιχειρήσεων, (μικρών και μεγάλων), και το τρίτο ζήτημα αφορά τις υλακές κυνών, που ακούγονται καθημερινά από την απέναντι πλευρά του Αιγαίου.

Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, η οποία δεν αντιμετωπίζει μόνον τις συνέπειες της πανδημίας, αλλά απειλείται από μια γειτονική χώρα, την Τουρκία του δικτάτορα Ερντογάν, με εισβολή, για να καταλυθούν τα προαιώνια κυριαρχικά της δικαιώματα. Όπως έχουμε αναφερθεί σε πολλά δημοσιεύματα, η πατρίδα μας κατατρύχεται - δηλαδή βασανίζεται, ταλαιπωρείται - από μια βάσκανο μοίρα, η οποία σε πολλές ιστορικές περιόδους στάθηκε εμπόδιο για την περαιτέρω ανέλιξη και πρόοδό της.

Δεν θα κάνουμε ιστορικές αναφορές σε όλες τις περιόδους - γιατί είναι άπειρες - στις οποίες η Ελλάδα βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα, όμως πάντοτε κατόρθωσε να περάσει μέσα από τις Συμπληγάδες Πέτρες, οι οποίες, σύμφωνα με τη μυθολογία, ήταν ένα από τα εμπόδια που συνάντησε ο Ιάσονας με τους ναυτικούς, τους Αργοναύτες, στην εκστρατεία τους στον Εύξεινο Πόντο.

Η επιχείρηση εκείνη έγινε για να μεταφέρουν το χρυσόμαλλο δέρας από την Κολχίδα. Ο Ηρόδοτος και ο Ευρυπίδης ανέφεραν ότι οι Συμπληγάδες βρίσκονταν στην είσοδο του Βοσπόρου, του στενότερου πορθμού του κόσμου.

Κάνουμε την αναφορά αυτή για να υπομνήσουμε στους αδαείς και ψευδόμενους Τούρκους, ότι όταν οι Έλληνες κυριαρχούσαν στα νερά του Αιγαίου, εκείνοι δεν υπήρχαν πουθενά στον χάρτη.

Σήμερα, όμως, ανερυθρίαστα μιλούν για τη ‘‘γαλάζια πατρίδα’’ και βρίσκουν ακροατήρια σε ανιστόρητους ξένους λαούς, αλλά και σε εξωνημένους Έλληνες, οι οποίοι υιοθετούν άκριτα τις βλέψεις των ηγετών της Τουρκίας, για συνεκμετάλλευση υδρογονανθράκων, που ενδεχομένως υπάρχουν στην ελληνική ΑΟΖ.

Χαρακτηριστικό της βουλιμίας και της κουτοπονηριάς που διέπει τους Ανατολίτες ήταν η πρόσφατη δήλωση του υπουργού εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, (ενός από τους κολαούζους του Ερντογάν) , ο οποίος ανερυθρίαστα δήλωσε ότι η χώρα του ‘‘απαιτεί μερίδιο από τα πλούτη της γειτονιάς’’. Δεν εκπλήσσει η καινοφανής αυτή θεωρία, γιατί πάντοτε οι Τούρκοι αυτήν την τακτική ακολουθούσαν.

Είναι κλασικοί άρπαγες, όπως, άλλωστε, έχει αποδειχθεί από την περίοδο που κατέφθασαν στα μέρη όπου κυριαρχούσε η Βυζαντινή αυτοκρατορία και μετά, όταν κατέλαβαν και την Ελλάδα.

Το μπαχτσίσι ( ή επί το ελληνικότερο μπαξίσι) είναι καλά ριζωμένο στην τουρκική νοοτροπία. Σε έρευνα του τουρκικού ιδρύματος επιχειρηματικότητας Νέων προέκυψε ότι το 75,7 % θεωρεί φυσιολογική μια συναλλαγή με δωροδοκία. Με τις δηλώσεις του, πάντως, ο Τσαβούσογλου μας προϊδέασε σε ποιο επίπεδο θα κυμανθούν οι ενδεχόμενες συνομιλίες με την Ελλάδα.

Την ώρα κατά την οποία οι διεθνείς παράγοντες υποστηρίζουν την ελληνική θέση, ότι η έναρξη του διαλόγου αφορά την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, ο υπουργός εξωτερικών βάζει τορπίλες, πριν καν αρχίσουν οι συνομιλίες, δηλώνοντας ότι η χώρα του θέλει ‘‘μερτικό από τα πλούτη’’…

Ας επανέλθουμε, όμως, στη… ροή του προγράμματος, την οποία διέκοψαν οι άκριτες τουρκικές διεκδικήσεις.

Ένα από τα μεγάλα άλυτα προβλήματα εσωτερικής φύσεως είναι πώς η χώρα μας θα επανακτήσει το οικονομικό έδαφος το οποίο απώλεσε κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα.

Για να επιτευχθεί, όμως, κάτι τέτοιο, πρέπει απαραιτήτως οι πολίτες πρώτα να οπλιστούν με υπομονή και καρτερία, γιατί εάν περιμένουμε από τη μείζονα αντιπολίτευση να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, τότε οι ελπίδες μας θα αποδειχθούν φρούδες. Το μόνο κόμμα που έχει σαφείς και σοβαρές απόψεις, τις οποίες έχει καταθέσει στη Βουλή, αλλά και δημοσίως, για το ξεπέρασμα της κρίσης, είναι το ΚΙΝΑΛ.

Θέσεις ξεκάθαρες και τεκμηριωμένες, όπως πολλές φορές τις δημοσιοποίησε η πρόεδρος του Κινήματος Φώφη Γεννηματά και τις έχει αναδείξει σε κάθε έκδοσή του το «ΚΑΡΦΙ».

Ο ΣΥΡΙΖΑ - πρωτοστατούντος του προέδρου του Αλέξη Τσίπρα - είναι ένα πολιτικό μόρφωμα που διασπείρει τον ιό του διχασμού. Δεν υποστηρίζουμε, ότι θα πρέπει να υιοθετεί όλες τις κυβερνητικές αποφάσεις.

Θα περιμένουμε, όμως, να ασκεί αντιπολίτευση χωρίς κορώνες και κραυγές, λέγοντας παράλληλα όχι σε όλα, χωρίς όμως να καταθέτει σοβαρές προτάσεις. Καθημερινά από την Κουμουνδούρου εκπέμπονται θεωρίες συνωμοσίας, γαρνιρισμένες με πολλά ψέματα που ρίχνουν νερό στον μύλο του ανορθολογισμού, τον οποίο θωπεύουν πάλι αυτοί οι οποίοι επί μια πενταετία στην κυβέρνηση και άλλη μια σε δρόμους και πλατείες, δημιούργησαν ένα φαιό σκηνικό σε όλη τη χώρα.

Τώρα ξαναβγαίνουν οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ στο μεϊντάνι, προκειμένου να μας υπενθυμίσουν την παρουσία τους, η οποία αποδομείται από τον λαό καθημερινά επειδή δεν έχουν να πουν κάτι καινούργιο και ρηξικέλευθο.

Η ένδεια απόψεων και προτάσεων είναι χαρακτηριστική, γι’ αυτό και αναλώνονται σε ήσσονος σημασίας κριτική προς την κυβέρνηση, η οποία αισθάνεται ότι δεν απειλείται - προς το παρόν τουλάχιστον - από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως άλλωστε δείχνουν και οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Το γεγονός, όμως, αυτό δεν αποτυπώνει την ακριβή εικόνα που υπάρχει στην κοινωνία, γιατί οι προκλήσεις είναι τεράστιες και πρέπει τάχιστα να επιλυθούν όλα τα προβλήματα.

Οι καιροί ου μενετοί, όπως έλεγε και ο Θουκυδίδης, δηλαδή οι ευκαιρίες δεν περιμένουν. Ας μην επανέλθουμε για μια ακόμα φορά στο γνωστό τροπάριο που λέει ότι η χώρα θέλει τομές και μεταρρυθμίσεις. Κατανοούμε ότι τα πολλά προβλήματα είναι βρόγχος στον λαιμό των πολιτικών.

Όμως, ο Μητσοτάκης επέλεξε τους υπουργούς του προκειμένου να λύνουν γρήγορα θέματα που βρίσκονται εν υπνώσει πάρα πολλά χρόνια. Όσοι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις, τότε η λύση έχει σχέση με τη γνωστή φράση ‘‘από εδώ πάνε κι άλλοι’’.

Για να φύγει μπροστά η χώρα χρειάζονται κινήσεις αποφασιστικές και όχι πασαλείμματα, κοινώς μερεμέτια. Οι εμβαλωματικές λύσεις, όπως αυτές που ανακοίνωσε ο Μητσοτάκης από τη ΔΕΘ για μείωση φόρων και εισφορών σε ιδιώτες και επιχειρήσεις είναι βέβαια μια δόση οξυγόνου.

Όμως, για να έρθει η οικονομική ανάπτυξη απαιτούνται γενναίες αποφάσεις που έχουν άμεση σχέση με την λειτουργία του Δημοσίου τομέα και τις μεγάλες αλλαγές στον τομέα της παιδείας, οι οποίες θα αποτελέσουν τη ζωογόνο πηγή για την εξέλιξη και την αγωγή των νέων, καθώς οι επερχόμενοι θα πάρουν στα χέρια τους τις τύχες της πατρίδας μας.

Σε όλες αυτές τις εξελίξεις, οι οποίες πρέπει να δρομολογηθούν σύντομα, θα υπάρξουν ασφαλώς εμπόδια από τους αρνητές της πραγματικότητας, όπως συμβαίνει σήμερα με εκείνους που δεν πιστεύουν στον ιό και δεν θέλουν να φορούν μάσκα τα παιδιά τους στα σχολεία.

Στον Έλληνα απαντώνται δύο πλευρές του εαυτού, όπως τις καταγράφει ο πλούτος των λέξεων. Δηλαδή είναι τίμιος και άτιμος, φιλότιμος και αφιλότιμος, τακτικός και άτακτος, ταλαντούχος και ατάλαντος, πειθαρχημένος και απείθαρχος, εγκάρδιος και άκαρδος, συμβιβασμένος και ασυμβίβαστος κ.λπ.

Οι υπαρκτές αυτές διαφοροποιήσεις είναι ριζωμένες στο DNA του Έλληνα και δεν ξέρουμε ποια πλευρά θα επικρατήσει κάθε φορά. Ο Νίκος Καζαντζάκης (1883 - 1957) είχε πει για την χώρα μας ‘‘Η Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα’’. Όντως είναι έτσι.